КАРХІ. Пра нездаровы кашаль. ён каторый год так жывець: кархі, кархі. КАТУНЬ. Пра катание прадметаў. Катунь абручыкым адзін другому, доўга так гуляюць. КАУ. Пра мяўканне. Кот ураньні пріходзіць неткуль i просіцца аччыні: каў, каў. КАХ. Гл. гак. Даўонёю пы абуху ках, тапор залез, ні туды ні нызад. КАХІ. Гл. кархі. Усё ўрёмя ў яго кахі, кахі. КВОХ, Пра квактанне, іран. пра стогн. Квакуха ціплят хырашо глядзіць, квох, квох, нікуды. іх ні пускаіць. На печы квох} квох, нечыга нідылігаіць. КВЭЦ. Пра мазание. Помызым квэц, там, там, во ŭ бяленьня ўсё. ' . КІВУНЬ. Пра падачу знака кіўком. Пыдыйшоў, ківунь Івану, i некуды пыдаліся к лесу. КІГІ. Пра няясны крык птушкі. Птушка у кустах кігі, кігі крічыць. JКІГІК. Toe ж. Па-мойму, ета сыва так: кігік у вецьці. КІДЗЬ. Пра кіданне. Сьнежкымі кідзь адзін у другога. Кідзь яму мячык. КІДУНЬ. Toe ж. Рызмахнуўся, кідунь у тэй бок, а кіёк пыляцеў у етый. КІДУХ. Toe ж. C пліча кідух ды чуць ні ры ныгах палкыю. КІЎ. Гл. ківунь. Адзін другому кіў, пынялі, што к чаму. КЛЁП. Пра- кляпанне, лясканне. Узяўся, клёп, клёп, клёп i ныгниу лыпатуху. КЛЕУ. Toe ж. Клёў, клёў — ляскыіць нечым. КЛЫП. Пра павольную, няўклюдную хадзьбу. Клып, Клып, цягніцца ці ні к свытам. . ' KOK. Пра падзыўны або трывожны кліч пеўня. Пятух нечыга спужаўся, коккрічыць. КОЛЬПра ўкол, калаццё. Коль паліц іголкыю. Нешта коль у бок, ні прадыхыць. КОП. Гл. капунъ. Kon адзін куст, коп другей, а бульбы саўсім німа. КОУ. Пра каванне. Коў, коў, ды нічога ні пулучаіцца. КОУЗЬ. Пра коўзанне, слізганне. Лез na лесьвіцы, ныга коўзь, я брязь. КОХ. Пра квактанне. Што кох, кох, скарей ны гняздо садзіся. 12, Зак