БЭН. Пра звон струны. Струны ў яго бэн i пырваліся. БЭХ. Г л. бах. Бэх зь мяшком ны ганкых, упусьціў i пыўмішка рассыпыў. БЭЦ. При ўдар. Бэц мокрыю тряпкыю. ВАЛЬ. Пра павольную валюхастую хаду. Яго здаліку пызнаіш, усігда ідзець валь, валь. ВАРЗЕК. Пра пэцканне. Ныгамі варзёк бульбу, нымясіў — худзь ба зьмёў. ВАРУХ. Пра малапрыкметны рух. Пат хворыстым, віджу, варух, варух, дык я вілкымі — тхорь лазіў. ВЕРЦЬ. Пра рэзкі паварот, выражэнне адмаўлення. Глянула i верць нызад. Я пыдаю: ныдзівай, a йна верць — ні хачу. ВІЛЬ. Пра паддобрыванне. Кыштан як увідзіць мяса, будзіць віль, віль, чуць ні скажыць: дай. Умеіць вільвіль кылы нычальства. ВІСЬ. Пра піск (звыч. свінні). Бульбу яго сьвіньня рыла, я палкыю, іна вісь i пабегла двору. ВОЙ. Выражэнне нечаканасці, здзіўлення. Вой, лито я віджу. Вой, як яны дзелыюцъ. ВОХ гумар. Пра вохканне. Чаго там вох у цябе, што нідылігаіць. Ляжыць на печы i вох, вох — стогнІць. ВУХ. Пра трыйожнае адрывістае рохканне. Пацьсьвінкі нешта пачулі, вушы нытапырілі, адзін другому вух, вух i ўцікаць. ВЯХ. Пра падачу сабакам голасу здалёк. Доўга нейдзі бегыў, а тады чуім: вях, вях, ці ні зайца ўзыгнаў. ГА, Пра падачу голасу, каб даць пра сябе знаць; наогул пра крык, гвалт. Айдзе-то далёка, далёка га-а, га-а— крічаў нехта. Чулі мы тваё га, сядзь. ГАК. Пра гук удару. Сы ўсяго рызмаху пы калодкі гак. * ГАЛОП. Пра прыжок праз перашкоду. Цялёнык, ціріс прясла галоп i ў клевір. ГАЛЭП. Тое ж. Галэп ціріж жардзіну i там. ГАМ. Г л. ам. Гам i зьеў. Гам кусочык. ■ ГАМАЧКІ (гамычкі). Г л. ам. Дывай-ка, дзетка, гаМЫЧКІ * ГАМКГГл. ам. Мы зь Мішыю будзім гамкі. ГАУ. Пра брэх. Гаў, гаў, а з будкі ня лезіць. ГАХ. Г л. гак. Гак даўонёю пу кулуну, во каб міма. ГЛОК. Пра шматразовае глытанне вадкасці. Глок