УШЧЭ'ПЫ мн. 1. Прышчэпы. Шо то погино прымялыca ушчэпы, здаецца ж, добры булы. 2. Верхні вянок на хляве, у які ставяць кроквы. ФЭ'ДОРКО м. Божая кароўка. Діты, колы побачать або зловлять, то трэндычуть: «Фэдорко, Фэдорко, пэнь чы колода, скажы, шчо будэ — дошч чы погода?» ХАПА'ТЫСА незак. Спяшацца, парывацца. Та нэ хаnaŭca, нэ рвыса ты вэльмы, успіеш, за тобою ныхто нэ гоныцца. ХЛОТЮТЭНЬ м. Дошчачка/ да якой мацуецца кій ужорнах. ХЛУДЭ'Ц м. Ракітавы або лазовы пруцік у цэўцы. ХЛКУПАВКА ж. Хлюпота. ХОРОШЫ'ТЫ незак. Чысціць рыбу, моркву, маладую бульбу. От рыбу похорошу i пойду спаты. ЦІ'ПУШ! Выгук, якім адганяюць куранят. Ціпуш, шчоб на вас холера, всю радюшку поковчалы. ЦЫБА'Х м. Зялёная стрэлка ў цыбулі. Цыбулю всю погнало в цыбахы, нэ знаю, шчо тэпэр i робыты. ЦЗРУБА'НЫТЫ незак. Цурчэць, ліць цурком (пра дождж). Такый дошчыско цэрубаныть — аж стріху пробывае. ' ЦЯ'ТЫНА ж. Пляма. Дэ ты такую цятыну посадыв, тэпэр чы й одмыеш. ЧАВЬГТЫ незак. Ціснуць. 3 усіх гарбузів повычавляв насіньне, дэ там, одны вычавкы, насіння кіт наплакав. ЧКЭ-ЧКЭ-ЧКЭ! выкл. Падзыўны вокліч для свіней. ЧОЛОВІ'ЧОК М. Зрэнка. ЧУМА'ЖЫТЫСА незак. Хмурыцда (пра надвор'е); Глянь, як зачумажылосо, чы нэ бура надходыть. Нішчо чумажыцца, коб дошчу нэ було, давай зносыты сіно. ЧЭРОНКЫ' мн. Прадоўжаныя краі бёрда, у якія ўстаўляюцда нласцінкі з трысця або дроту. ШАБО'ВСЬ! выкл. Боўць. ШВО'РНЫЙ прым. Шустры, жвавы, спрытны. Занадто шворный він, по краю погыбэлі ходить. ' ЩГХЛЯ ж. Ліхаманка, трасца. Пэрэмэрзлы, одубілы, як од шіхлі траслыса. Хай ёго шіхля трисэ. ШПЫ'ЧКА ж. Стрэмка. На, мо выймэш — загнав шпычку. А нэвжэж, шчо то значить чужа родня, п'ють соки, схудніла, тонюсэнька стала, як шпычка. ШУШВАФОК м. Скварка. Шушварки смачны, коли
Дадатковыя словы
дошчачкаі, надворе, погйно, пють, трйсэ, хапатыса, хлудэц, хорошыты, цзрубаныты, цятына, чоловічок, чумажытыса, шабовсь, шўшвафок
9 👁