б i сіла, да боіцца — сподныцу поковчае. I дэ ты так заковчавса? ПОЛО'СЬСЕ н. Лыка. Прынэсы мні тыі постолы, шчо з молодого полосься. Він надрав полосься, полосьсем позавішвав усэ на світы — повітку, комірку,- хлэвы. #oлосьсе сушылы пуд повіткою. ПОМОГА'ЙБО. Зычлівае пажаданне плёну ў працы.— Бачу, плоскуны выбэраетэ. Помдгайбо.— Казали богы, шчоб вы помогли. Хитрому конця нэмае: як позычае, то очи соловьіныі, як аддае, то совыныі, буркнув свое «помогайбо» i пойшов. Помогайбоц нэ одбудэш. ПО'ПЭРЭДЭНЬ м. Перадок, галоўкі ў санях; загнутый ўверх пярэдняя частка палоззя. Bci попэрэдні покривив, поламав. л ПОСКРІ'БУХА ж. Паскрэбак. Поскрібухою нэ вэльмыбонаісыса. '. ПОСТІ'Л м. Лапаць. Муж як посты, алэ сунь его за стіл.. ПОСЭДГНКЫ мн. Вячоркі. ПО'ТАК м. Сукала для навівання цэвак. Подай, потока i цівку. ПО'ТЭСЬ ж. Прасніца. * ПРАВЦЭ'М прысл. Прама, старчаком. Бач, цікуе, стоіть, шчоб тэбэ правцэм поставило. ПРІСТЬ ж. Глыбокая, выкапаная ўручную пратока прав балота i сенажаці, якая злучае рэкі або азёры. Коло нас протыкав Лозыцка прість, ii прокопали з Прибока аж до Тупчыч. ПРОШЧА'ВЛЯНЬШ прим. Пракіслы, з кіславатым ирысмакам. ПРЫКЛЮ'К м. Прычына, прычэпка. Вона тількы для прыклюку прыйшла позычаты рэшэто, а направду поціковаты, шчо ми робымо. ПРЫКО'НЭЦ м. Сплеценая з конскага вол асу вяровачка, якая прывязваецца да арапніка (пры ўмелым размаху гучна ляскае). ПРЫСТГЛОК м. Шуфляда ў стале. Подэвыса, чого в тому прыстілку нэмае: квитки, бавэльныца, обценькы, плоскогубцы, ухналі. Прыстілок обвіс, трэба noправыты. ПУ'ЖАЛНО н. Пугаўё. Пужално найчастій вырэзають з молодоі вышэнькы або сливки. ПУСТА'КЫ мн. Цэментныя блок}, пустыя ўсярэдзі