л Суравёшкі трэба лупіць, а то гдркія. Нямойта. Казёл трэба шапъчку лутцъ. Дольдзева. 2. Знімаць скуру з забітай жывёлы, бяліць. Яклупіш авёчку, то кожу знімалі. Нямойта. Кожу ўпярдт лупіш са свіннёй. Багданава. Сталі тую цёлку лутцъ, бялгцъ. Каралевічы. 7 прыёхаў лутцъ авёц [якіх забіў пярун]. Міцюкова. 3. Лупцаваць, моцна біць. Усяго было, / «а руках лупгу. Прут узяў i па назё лут падлі. Запруддзе. 4. Спяваць не спыняючыся. Лупіць i лупіць пёсні, /wo адну\ то другую. Міцюкова. 5. Хутка ісці, бегчы. А куды ш ты ўжо лупіш? Чуцькі. 6. Танцаваць з запалам. Мальцы лупяць барыню з дзіўчатамі. Партызаны. 7. Бесперапынна страляць. Парцізаны лупіліў цэркву. Дуброўкі. ЛУПНУЦЬ зак. Моцна лінуць (пра дождж). Дошч як лупнуў, ліеень кароткі. Нямойта. ЛУПЫ мн. 1. Вялікія губы. Лупы бываюцъ тонкія i тоўстыя. Фасаўшчына. О, лупы дык лупы! Нямойта. 2. Лупатыя вочы. Лупаты чалавёк - лупы бальшэя. Багданава. Лупамі як павядзёцъ. Гарадзец. ЛУПЯНУЦЬ зак. Моцна выцяць, ударыць. Лупят яго! [сабаку]. Багданава. ЛУСКА ж. 1. Перхаць; лускавіны на скуры чалавека. Луска - пёрхаць у галавё, асобінна як маленькі рддзіцца, пёрхаці многа. Заазер'е. Луска нёкая станіць, свярбучая. Багданава. Луска сыпецца бёленъкая, як бумага. Баравікі. 2. Луска (рыб). Луска на рыбі была, эта луска. Заазер'е. ЛУСКАНОК м. Пра сытае, дагледжанае парася. Во якія хардшыя пьрьсяткі, як лусканкі! Леснікі. ЛУСКАЦЦА незак. Пералівацца, блішчаць. Карова аш лускуецца [такая сытая, тлустая]. Чуцькі. ЛУСТА ж. Плоскі вялікі кавалак хлеба, сала i інш.; луста. Атрэш хлёба кусок. Як лусту - тады балыиъг кусок. Заазер'е. Лусту хлёба атрэзаў. Гарадзец. Атрэжыш скібу цілусту i еш [здор; тлушч нутраны]. Міцюкова. ЛУТКА ж., ЛУТКІ, ЛУТКІ мн. Вушакі, бакавыя стаякі асады дзвярэй i акон. Лутка з бакду вакон. Багданава. Абсада ў вдкнах ці луткі. Міцюкова. Луткі ў воинах, у дзвярах. Леснікова. Шапка над вакндм, а ёта луткі, ёта падакённік. Луткі ў вакнё. У дзвярах апсада, ці дзвярная лутка. Гарадзец. Луткіў вдкнах развалшся. Буй. Шапка на луткі надзяёцца ў дзвярах. Каралі. Лутка i падакёнка ў вакнё. Розмыслава. Луткі з боку вакон, звёрху — шапка. Дольдзева. Луткі ў вакнах. Вялікі Азярэцк, Мянюцева, Партызаны, Серкуці. Эта луткг, a ima шапка ў дзвярах. Фасаўшчына. ЛУЧЧЫ, ЛУЧЧА прысл. 1. Лепш. Луччы з расой касгцъ сівёц. Багданава. Крыга — ёта сётка, умёста таптуна, таптуном луччы. Дольдзева. Луччы гълавё станіць, кардву вазьму. Вялікі Азярэцк. Пдслі вахты мы луччы жылг. Чуцькі. Луччы нша яловый [дубец] прыціць брдуны. Алексінічы. 2. Найлепш. Сама лучча сёщъ цімахвёіўку. Жохава. ЛУЧЧЫ, ЛУЧЧЭ, ЛУЧШЫ прым. 1. Найлепшы. Луччых грыбду нша, як варушкі [вясной] i апёнькі [увосень]. Міцюкова. Што луччэ - пахавала. Ульянавічы. Лучшэй жызънг нг было i ня будзіць, як цяпёр. Гарадзец. 2. Самы добры. Пръснак — сама луччэя яда. Каралі. Сама луччу нясі сетку! Сянно. ЛУЧЧЭЙШЫ прым. Лепшы. Нада накапацъ луччэйшага [хрэну]. Фасаўшчына. ЛУЧЫНА ж. Лучына. Палкі з бярдзы павысушуць, i лучыну палілі. Запруддзе. Натдркніш у яё [у светач] лучыну. Лучыну дзёлалі, сасдначку зрэжыш, слаямі
Дадатковыя словы
аднў, брдўны, бўдзіць, вазьмў, другўю, заазере, лупгў, лупнўць, лупнўў, лупянўць, лускўецца, лўпамі, лўпы, лўпяць, лўпіць, лўпіш, лўста, лўсту, лўтка, лўткі, лўткіў, лўчча, лўччу, лўччы, лўччых, лўччэ, лўччэйшы, лўччэя, лўчшы, лўчшэй, рўшкі, свярбўчая, тбнкія, цілўсту, яклўпіш, іwo
7 👁