л ЛАХАРДЗІК, ЛАКАРДЗІК м. 1. Прысмакі, ласункі. Лахардзік - то канфёты, ці што укуснае, угасцглі лахардзікам. Фасаўшчына. A цяпёр дзёці сыты лахардзікамі ётьімі. Марозаўка. 2. Мучныя прысмакі. Ну яму там лакардзікі нада выткешь. Запруддзе. ЛАХАРУТКІ мн. Старое, паношанае адзенне, лахманы. Пазьбіралі сваё лъхаруткі - іў лес. Серкуці. Л АХАТУ РЗЕ н. зб. Toe ж. Льхатурзя такое старейшая ў шкапе ляжыць. Заазер'е. ЛАХАЎКА ж. эмац.-ацэн. Неахайная жанчына, валацуга. Як лахаўка якая носіцца пъ дзярэўні [пра цыганку]. Самсоны. ЛАХДАРЫ мн. экспр. Адзенне. Скарэй накінулалъхдары i пъшла. Ульянавічы. ЛАХМАНЫ мн. Старое, паношанае адзенне, лахманы. Лахманы - парватая адзёжа, плахая. Фасаўшчына. ЛАХМАТЫ прым. Касматы, калматы, лахматы. Мядзвёць такі таўстьі, лъхматы. Марозаўка. ЛАХМОЦЬЯ н. зб. Лахмоцце. Што лахмоцья ў іх ляжыць, я пазабіраю. Запруддзе. ЛАХМОЧЧЫНА ж. Лахманіна, старая паношаная адзежына. А дзе тых трапак? — Шма, калл лахмоччына німа адзёцъ. Запруддзе. ЛАХУДРА ж. эмац.-ацэн. Растропа, жанчына з растрапанымі, непрычэсанымі валасамі. Лахудра, расчашыся, што ты хддзіш абы-якая, лъхматая. Запруддзе. Нёкая, як лахудра. Савінічы. Тъкая ёсь лахудра, для яё ўсе грыбы аднэй мамы. Пожанькі. ЛАЦВЕИ, ЛАЦВІ прысл. 1. Лепш. Цяпёр жыцъ лацьвёй: карову ддяць машинами гной къпаюць машынамі, у сё робяцъ машынамі. Ульянавічы. Лацвёй цяпёр жыцъ, а ранёй палачку за работу ставілі. Запруддзе. Лацвёй цяпёр бабай быць: ранёй i пуп атрэзаць, i рабёнка купацъ. Нямойта. Цяпёр у калхдзі харашо, лацьвёй, толькі людзі ні хдчуць рабдтаг\ь. Ларъвёй, каторые пёньсіг зардбюць. Заазер'е. Лацвёй с такімі людзьмі гаварыць. Багданава. Лацвёй з гасцямі: i двор падмятуць, i самі сабё здзёлаюць. Малы Азярэцк. Лацьвёй цяпёр. I na дным i пъ два ў сям'і, i зімля ні нада. Самсоны. Цяпёр лацьвёй вучыцца. Станюкі. Во, лацвёй, іна адна. Леснікова, Вялікі Азярэцк, Гарадзец, Мянюцева, Партызаны, Савінічы, Фасаўшчына, Чуцькі. Лацьві цяпёр ім робіць за грошы, а мы зъ палку рдбілі. Закур'е. 2. Зручней. Лацьвёй іграць, калг карту ўсю пъказваеги. Ульянавічы. ЛАЦІНА ж. Жэрдка, дошка i пад., якая прыбіваецца на кроквы; лата, лаціна. Лаціна - гэта палка тонкая, на хату, на хлеў, на крышу лаціну нада класць. Фасаўшчына, Дольдзева. ЛАЦІНКА памяти. Послі вайны лацінкі пашду сеч. Алексінічы. ЛАЩЦЬ незак. Прыбіваць жэрдку, дошку i пад. да крокваў; лаціць. Лаціць нада мндга жардзя. Сукрэмна. А тады будзім лаціць, на крдквах доскі прыбіваць, i шьіфір, толь лажыць. Вялікі Азярэцк. Латы, як крышу кладуць, цёгиуць такгя палкі, латы лацяцъ. Фасаўшчына. Хату ш нада лаціць. Астроўскі лаціў адну сторъну i другую. Запруддзе. Па крдквах лацюць. Міцюкова, Багданава, Гарадзец. ЛАШЧЫНА, ЛАХЧЫНА ж. Лагчына, нізіна; нізкае месца еярод адхонных схілаў. Там лашчына бох знаіць ікая, i рачушка там. Буй. Уся лашчына там, балота прападаецъ. Цясішча. Лашчына-у кагд тска. Гарадзец. Улашчыне дужа гразко. Баравікі. Дзе лахчына, салавёй пяёць. Дуброўкі
Дадатковыя словы
аднў, бўдзім, другўю, дўжа, заазере, закуре, кладўць, лахарўткі, лахўдра, льхатўрзя, падмятўць, пашдў, рачўшка, рўткі, стбръну, сямі, укўснае, ямў
15 👁