КЛУБАМ прысл. Клубком. Клубам рой. Запруддзе. КЛУБКОМ прысл. Тое ж. Клубком ляцгць рой, гито шапка. Запруддзе. КЛУБШК м. 1. Клубніцы (расліна). У нас у гарддзе клубит зацвгу, i мардз яму вось гито здзёлалася [паказвае]. Вялікі Азярэцк. 2. Клубніцы (ягады). У сына ёсцъ клубнік, закатаецъ. Запруддзе, Каралевічы. 3. Месца, дзе растуць клубніцы. Дзе клубит, лісцінкі хрэну. Багданава. КЛУБНІКІ ми. Пералівы на деле ўкормленага каня. Клубит піраліваюцца. Очанъ жыриы конь, у клубит. Замошша. КЛУБНЩЫ, КЛУБШКА ж. 1. Клубніцы (расліна). Насадзт клубніц, атмяклі. Баравікі. 2. Клубніцы (ягады). Пайгила клубнікі атшчапаць - вуж ляжьіць. Нямойта. Цвіцёла клубніка. Ракаў Засценак. КЛУБОК м. 1. Зматаныя ніткі ў форме шара. Хоць ui скора - na нітаццы клубок найдзіш. Каралевічы. Клубок што пабдльшы, то луччы. Закур'е. 2. Пра тое, што нагадвае форму шара. Рой къла яблыны, клубок таю за дзёръва дзяржыцца. Неўгадава. КЛУМАК, КЛУМАК, ХЛУМАК м. Клунак, ношка. Клумак узіла, ндшачку такую i пъшла вучыцца ў Сяиио. Заазер'е. Яны [немцы] клумкі апшывалі, кандалы. Карпавічы. Клумак ускінуў. Вялікі Азярэцк. Сыбдта прыхддзіць, даёш клумак [сыну]. Нямойта. Клумак зірна вдзьмуць, забардуваюць i атсівалі [голыя мясціны]. Дольдзева. Мы тдлькі з маткай хлумакі збіраем, а тут иёмцы. Багданава. КЛУМБАЧКА ж. Невялікая клумба. Клумбачкі каб хто стаптау. Партизаны. КЛУМЁШНІК м. Той, хто нясе клунак. Клумёшнікі ідуць. Вялікі Азярэцк. КЛУМКА ж. Клунак, ношка. Нада узяць сваю клумку, клумачку. Нямойта. Ета клумка, а сёиа насілі ў рдзвіны. Каралі. КЛУМАЧКА памяти. Картдшкі вазъмёць якую клумачку. Івоні. КЛУНЯ ж. Пуня. Да клуні снапы насілі. Баравікі. КЛЫГАЎКА ж. Кнігаўка. Клыгаўка ўсё клыгаіць на догич. Багданава. КЛЫГАЦЬ незак. Кігікаць (пра кнігаўку). Клыгаіць клыгаўка ў балоці. Багданава. КЛЫГУКА ж. Кнігаўка. Клыгука клыгыкае на дот. Багданава. КЛЫГЫКАЦЬ незак. Кігікаць (пра кнігаўку). Багданава. КЛЫК м. Ікол. У кьбана ё клыкі чдрныя, ёсьці ня можыць, выламываюцца. Багданава. Клыкіў свінні. Парэчча. У къбаиа клыкі. Алексінічы. КЛЫКУВАТЫЙ прым. 3 выступаючымі бакавымі зубамі (пра чалавека). Клыкуватый чьлавёк, калі зодку расцёць зуб. Нямойта. КЛЫЧКІ мн. Хвароба злакавых раслін; спарыння. Клычкі ў жыці зьбіралі ua нёйкья лікарства. Савінічы. клычок м. Светлы ражок на курынай скуры. Так у ей [куры] иачыиаюцъ малодзенькія пёрышкі пускацца, такія клычкі, клычкі па цёлу. Самсоны. КЛЬІЧЫЦЬ незак. 1. Камячыць, шкуматаць, блытаць. Ты ш ня клычяё, mpaci харашо, а mo клычыш кудзёлю! Багданава. 2. Ціскаць. Ня клыч дзяцёнка. Вдзьміш на рукі ды ціскаеш. Заазер'е. КЛЮВАЦЬ незак. 1. Кляваць, дзяўбаць (пра птушак). Кураца клюёць зярнд. Розмыслава. Крук у вока ні клюнець. Нямойта. 2. Кляваць (пра рыбу). Харашо клюёць рыба. Плоха клюв ала. Багданава. КЛЮКА ж. Качарга. Як дам клюкой [качаргой]. Дуброўкі
Дадатковыя словы
заазере, забардўваюць, закуре, збдку, клыгўка, клўмак, клўмачка, клўмачку, клўмбачка, клўмбачкі, клўмка, клўмку, клўмкі, клўні, кўраца, лўччы, пайгйла, рўкі, якўю, ідўць
3 👁