f \ T /. л, - ў КАРАБЕЦ м. Кораб, каробка. Вынесла бабка карабёц яёц. Чуцькі. Даёць бапка кьрабёц яёц (з песні). Багданава. КАРАБОКл*. Запалкавы карабок. Палучыш кьрабок кьсцяру. Галашчакіна. КАРАВАЙ ли Каравай. Раньшы пяклі къръвай на вясёлле, круглыя такія. На къравай ці канхвёт налёпяць, ці выкручывалі c цёста што, цвяточкі дзёлалі, хто якую вутачку пасодзіць. Ракаў Засценак. Як мьладуху пьвязуг{ь, дзёлюць къръвай. Гарадзец. КАРАВАТЫ, КУРУВАТЫ прым. 1. Пакрыўлены, вузлаваты, з нарасцямі. Кьраваты які дуб, не расцёць. Караватые дубы рэдка дзе. Партызаны. 2. Карычняваты; такі, як кара. Старэйшы соснік такі, як куруваты, буры таки Багданава. KAPABEHА ж. Карова. Къравёну дзіржалі, пърасёнка. Станюкі. КАРАВЕНАК ли Цяля. Дзяржаў i пърасёнка, i къравёнка. Марозаўка. КАРАВЫ прым. Брудны. Каравы тат чалавёк. Каралевічы. Так жа ён [крухмал] къравы, а змыюцъ - чысты крухмал. Буй. Троху каравая хустка. Леснікова. КАРАВЯК м. Каравяк. Каторыя хадзяйкі хардшыя, вътасцяцъ з каравякдм i глінай пол. Вялікі Азярэцк. КАРАГОД, КАРАГбТ м. 1. Карагод. Вадзілі, пёлі кърагот, у кърагддзе. Багданава. 2. Гурт людзей. Кърагдд бап стаіць. Нямойта. КАРАК м. 1. Карак. Hi магла хадзщъ, сытая ляжыцъ, карак во таки Каб табё вошы жаншся за каркам! (праклён). Запруддзе. Сала тдустыя у свіннёй нъ карку. Багданава, Гарадзец, Парэчча. 2. Адзенне, якое прылягае да карка. I ён ягд за карак - i дамбу. Фасаўшчына. КАРАЛІ, КРАЛІ толькі мн. 1. Пацеркі. / кьралі павёсіць, i брошки i завушніцы. Каралевічы. Каралі на шыі насілі. Гарадзец. Каралі были як мъладая была. Каралі. Насіліў дзёўках каралі. Буй, Багданава. Кралі насілі, куплёныя, краснінькія, разныя. Кралі насілі дзёўкі. Дольдзева. Кралі насілі, я іх ня рабіла, іх куплялі. Заазер'е. КРАЛЬКІ памянш. Дзівасіл кала рэчкі рос, пучочкі, як кралькі. Буй. 2. Блінчыкі (у курэй). У курыцы nad дзюпкай кьралі. Буй. Кралі ў пятуха, блін. Багданава. У пятуха кралі. Карпавічы, Сукрэмна. КАРАНДАВАЦЬ незак. Ганарыцца, задавацца. А сват свацці ды сплёў лапці / 3 тоўстых лык, / А сам ходзіць карандуіць, як індык! Чуцькі. КАРАНІСТЫ прым. Караністы. / трава спарьіш дужа караністая, выпалаць яё дык гора. Мята къратстая. Гарадзец. Караністая такая бяроска [трава]. Багданава. КАРАННЫ прым. Конь, які запрагаецца ў аглоблі. Адзін конь каранны, другі прысцяжны - парка коней. Гарадзец. КАРАСШ, КРАСІН ли Газа. Карасін змішала з залой - i дзесінфёкцыя такая. Партызаны. Карасту не было. Неўгадава. Красін. Каралі. KAPACIHA ж. Toe ж. Карасіны наллёш у блішанку. Багданава. KAPACIHKA ж. Керагаз. Як з карасінкі - каструля загразнегща. Вялікі Азярэцк. КАРАСЬ м. Карась. Kapaci i шчукі ёсь у возеры. Міцюкова. Карась, на ім шулупа ёсъ жоутъя i бёлъя. Кьрасі сталі ў рэдкьсці. Багданава. Серабрысты кърасъ на вудучку бярэцца. Зълащсты кьрась у Вьдапбіві [веска] ёсъ, ён блішчыць, як старынныя дзёньгі [як пачысціш]. Сянно. КАРАЎШЧЫК м. Скупшчык старога адзення; анучнік, каравачнік. Търан, сялётку якую караўшчык вазіў. Закур'е. к