КАЛАТУШКА ж. 1. Прылада для глушэння рыбы па першым лёдзе. Кълатугикъи стукні, іна i гатдва [рыбіна]. Заазер'е. 2. Прылада ў бойцы для збівання масла. Бойка дзірвянная была масла біць, / калатушка. Жохава. КАЛАЎРОТ м. 1. Прылада для ручнога прадзення кудзелі, якая прыводзіцца ў рух панажом; калаўрот. 3 кълаурдта снувалі кроены. Напралі, шпульку зматалі на кьлаврот. Вялікі Азярэцк. 2. Свердзел. Калаўрот - дзіркі пракручваі\ь, свярдлщь. Міцюкова. Кьлаўрдт быў, дзёрава свярліць. Жохава. 3. Вал з ручкай, на які намотваецца канат, ланцуг. Нёйкім калаўрдтам коней вадзілі, рыбу даставалі. Закур'е. 4. Рухавік з колам, якое прыводзіць у бег санкі на лёдзе. Дзёці ўбіваюць жалёзну ось, а раншы дзірвянную вось, у зямлю ці нь сажьлцы, кладуць на ось кьлясд, прывяжуць жардзіну i дь яё прывязыюць саньчкі, жардзіну круцюць. Гэта зваўся кьлаўрот. Міцюкова. Кол убіваюць у зямлю, кълясо надзяюць, прывязваюцъ жэрць к санкам i кьлясу, i адзін кълясо круціць кругом, астальныя сідзяць на саначках i іх ганяюць ўкругавую. Эта кълаурдт. Запруддзе, Нямойта. КАЛАЦЩЬ незак. 1. Гатаваць якую-н. страву, размешваючы калатоўкай. Кълатдука кълацщь кулёш была. Нямойта, Гарадзец. Як калдцюць, кълъ калатдукі мяса задзёржыцца. Дольдзева. 2. Абшукваць. Адну ноч калацілі нёмцы, усю хату паролі. Серкуці. КАЛБАСІНА ж. Каўбаса. Калбасіна - сем рублёй пяцьдзесят капёек, а два рубліў дзень зардбіш. Буй. КАЛДАШКА ж. Невялікая палка з патаўшчэннем на канцы; булавешка. Тады, як кълдашкай пабіла Гібачкіных курэй, паклікала Марва. Нямойта. КАЛДАШКА ж. Чараўніца. Яна кълдашка, а атёц яё калдун буў. Нямойта. КАЛДОБІНА, КАЛДУБІНА ж. Калдобіна, выбоіна, ямка на дарозе. У калдобіну ўдарьілася машина. Запруддзе. Калдубіна была нёйкаля дарогі. Запруддзе. Калдубіна з вадой. Партызаны, Гарадок. КАЛДОБШКА памяти. Калддбінка там была, руль у бярэзіну ўдараў. Запруддзе. КАЛДОПКА ж. Пасудзіна для сыпучых i іншых прадуктаў. Калдопка для яек спецыяльна, мджнаўсыпаць што. Серкуці. КАЛДОЎНЯ ж. Чараўніцтва. Калдоўню зналі нікатдрыя. Закур'е. КАЛДУЖЫНА ж. Нізкае месца, залітае вадой. Калдужыны — нізкія мяста, въда стащъ. Партызаны. КАЛДУН м. Чараўнік. Калдуны былі, зачаруіць карову. Нямойта. КАЛЕЙНЬІ прым. Калійны. Калёйнаю соль бралі, саліліў вайну. Баравікі. КАЛЁКА агульн. Чалавек, які мае які-н. фізічны недахоп. Матка - калёка, i рукі трасуцца. A людзі ўсякіе калёкі раждаюцца. Вока вынялі, калёка ён. Запруддзе. □ Ума нет - шчытай калёка. Каралевічы. КАЛЕКА ж. Мянтуз. Калёка - тъкая, як змія, кдсці толькі, ні ўгар, ён пахожы, бываіць таўстая, у норах жывуііь. Фасаўшчына. Калёка i цяпёр ёсь у возіры. Калёка бярэцца нь чьрвіка хьрашд. Дзет кініць у возера рызіньвыя боты, то калёка ў бот залёзіць, а дзет ёздзіць i глядзіць, дзе боты ліжаць, то ён йіх пьдымаіць. Калёкі ўкусныя сільна. Багданава, Алексінічы, Марозаўка. КАЛЕКІ прьт. Пакалечаны, з фізічнымі недахопамі. Калёкі сын c маладдсці. Дуброўкі. КАЛЕНА «., КАЛЕНІ мн. 1. Калена, каленны сустаў. Баліць нага ў калёнях. Багданава. Хадзі ка мне, на калёнях пасядзі. Багданава. КАЛЕНЬКІ памянш
Дадатковыя словы
аднў, вайнў, дарбгі, дббіну, жывўііь, заазере, закуре, зачарўіць, калатдўкі, калатўшка, калдўбіна, калдўжына, калдўжыны, калдўн, кладўць, крўцюць, крўціць, кьлаврбт, кьлясў, парблі, пахб, пракрўчваі\ь, рўкі, стўкні, трасўцца, тугикъй, ўкругавўю, ўкўсныя
4 👁