КАЗЁЛЕЦ м. Дробная плотка. Казёлец - сама малёнькья плдтьчка, яна пяць гадду будзіць расці i вдтьчкая. Яна малінькья ўжо c ыкрди. Багданава. КАЗЁЛЕЦ м. Казялец (расліна). Казёлец гдркі, каровы ні ядуць. Мндга нарвуць, натдпюць i рану прыкладалі, казёлец мяса еыядае. Каралевічы. Казёлец na лугах, скот ня есць, дужа горкі. Каралі. Казёльцам націралі рану, як ранёй у армгю не хацёлі ісці. Чуцькі, Алексінічы, Буй, Ракаў Засценак. КАЗЁЛЬКІ, КАЗЁЛЬКІ, КАЗЮЛЬКІ мн. Toe ж. Казёлькі ждуценькія, ндгі націралі, распьхала ньга, баліць. Казёлькі ждуценькага цвёту. После вайны націралі ногу, / «ого распахала i ў армію ні бралі. Запруддзе. Жоўтыя казёлькі дужа гдркія, бувала клапы, блох/, / той вадой аблівалі - ядкая такая трава. Багданава, Закур'е. Ждутая была, звалі казюлькі, горкая дужа, варылі i той вадди клапоў аблівалі, яна яткая, разядала. Багданава. КАЗЕЛЬЧЫКІ лоск*. Казёльчыкі жоўтыя na лугу, дужа горкія, як у вдчы — ёсца, апарвалі клапду, бувала кланы былі. Багданава. КАЗЁЛ лг Казёл, самец казы. Два казлы аказіла каза рабая. Запруддзе. Казёл прышду i рукі ёй давай лізаць. Багданава. КОЗЛІК памянш.-ласк. Два кдзлікі каза аказіла, папатніла [адняла, адлучыла] сразу. Запруддзе. КАЗЁЛ jw. Казляк, хмасляк (грыб). Казлы слізенькія, «об сасонкали. Багданава, Сянно. КАЗЁННЫ прым. Казённы, дзяржаўны. Казённы лес быў чысты, як пол. Цясішча. #с казённы дом, свой. Запруддзе. КАЗІННЫ прым. 1. Казіны. Казтнае малакб нада раб'ёнку даваць. Запруддзе. Казтнае малакб п'ю. Багданава. 2. Травяны (чай). Казгнны чай зраблю - гэ/ио з травы чай. Нямойта. КАЗЩЦА незак. Каціцца, нараджаць дзіцянят. Яны [козы] казшся лётъм. Міцюкова. КАЗЩЬ за к. Акаціць. Тая двое казіла. Запруддзе. КАЗЛЫ мн. Казялец (расліна). Казлы былі: жоўцінькш цвітуць, высокія такія, горкія-горкія, настаівалі i аблівалі [ад клапоў]. Багданава, Партызаны. КАЗЛЫ jwh. Вочкі на клубнях бульбы. У бульбі пакуль казлы ётыя павыкалупаіш. Марозаўка. Тады яё [бульбу] лупюць, /соб ні было кьзла i таўкуць. Запруддзе. Казлы ў бульбі ня выкьлупьіць наша нявёстка. Пожанькі. КАЗЛЫ jw«., КАЗЁЛ м. 1. Прыстасаванне для пілавання дроў; козлы. Ддскі пілілі, казлы былі. Манголія. Нъ казлы ўлджуць бярнд i пілюць. Серкуці. Ставюцца казлы, браўнб ложыцца i такой праддльнай пілой рэжыцца. Нямойта. Эта казёл, на ём драва пілюць. Нямойта. 2. Кроквы ў будынку. Два казлы ставяць: адзін кьла шчыта, другі кьля сцёнкі, i прыбіваюцца доскі. Багданава. Цяпёр казлы не стандвяцъ, о страпілы. Гарадзец. На паслёдні вянёц казлы. Гарадзец. Казёл ставіцца, ложыцца піраводзіна на ягд ў хлёве, capdi, раныиы i па хатах. Вялікі Азярэцк. 3. Прыстасаванне для падвешвання калыскі ў полі. Лубяначку-люлячку бяру, тры казлы - / на поле жацъ жыта. Гляджу, каб стойка не павалілася. Цясішча. КАЗЁЛЬКІ мн. памянш. Драўляная падстаўка на трох ножках; трыножак. Ліжакі на казёлькі пастаўлены. Вялікі Азярэцк. Яны лупюцъ авёц, къчаюць пъ зямлё, о л/ы здзёлалі казёлькі i лупілі, / нашых прыняліў сталовую, пьтаму, шт/zo я«ы чьістыя. Міцюкова. КАЗЛЯК л*. Казляк, масляк (грыб). Казлякі na дарогах растуць, л пяска вылязаюць. Каралі
Дадатковыя словы
блохі, бярў, бўдзіць, бўльбі, ваддй, вўць, гаддў, гбркія, гляджў, гэіио, дарбгах, дўжа, ждўтая, ждўценькага, ждўценькія, закуре, клапдў, лугў, ліы, лўпюць, пакўль, прышдў, пьтамў, рабёнку, растўць, рўкі, сталбвую, таўкўць, цвітўць, штіzo, ыкрдй, ядўць, ісоб
3 👁