г хвардсьці ў пёчы спалгць, тады усё ладна будзіць. Партызаны. Летам нада гальні палгцъ, кап догич ішду. Гарадзец. Гальні i лапату хлебную вындсяцъ на вуліцу, штоб дошч пірастаў. Карпавічы. Перавязацъ руку ттачкай ат гальня, i расцяжэння прдидзя. Фасаўшчына. Соль табё ў вдчы, галёнь паміж калёнъ (з замовы). Вялікі Азярэцк. ГАЛЁНЧЫК памянш. Як сход Кал яд, тады галёнчык на тры разы рассячы на парозі i ў печ. Дзеля скацты усё хорошо будзіць. Партызаны. ГАЛЬШШОК памянш. Рэчкі. ГАЛЕЧА ж. зб. Бедныя, малазабяспечаныя людзі. У нас тут усё бёдныя, адна галёча жывёцъ. Запруддзе. ГАЛЁНКА ж. Частка нагі ад ступні да калена. У назё галёнка. Гарадзец. Нёйкая балячка на галёнцы сядзёла. Міцюкова. ГАЛЁНЫ прым. О НА ЯЗЬІК ГАЛЁНЫ. Языкаты, языкасты. Выпіушы, няеёстка на язык галёная — ерундаватая. Нямойта. ГАЛША прысл. О 3 ГАЛІПА. Галопам, вельмі хутка. Яны з галіпа пруць, галопам. Каралевічы. ГАЛІЦЦА незак. 1. Прыкладваць намаганні, імкнуцца да нечага, некуды. Бідната была, галіліся за работай, як бы ні прапусціць, а ціпёр думаіш, што i прапусціць можна дзень-два. Ракаў Засценак, Гарадзец. Маладзёж у гдрад галіцца: скука ў дзярэўні. Розмыслава. Ужо туды галіцца. Дуброўкі. 2. Хацець нечага. Kan сказаў, lumo галюцца зь мьлакдм, так ні галюцца. Партызаны. Наша карова дужа не галіцца, алё з ёсць мёста, як не даглёдзіш. Гарадзец. 3. Любавацца, захапляцца. Усё на гэтае вдзера галюцца. Багданава. ГАЛІЦЬ незак. Агаліць, давесці да стану галечы. Так мянё въина галіла. Баравікі. ГАЛКА ж. Галка (птушка). Калі ранніцуй галкі гаркъюцъ i на пръвады съдзяцца, то будзіць грыбны, дажджавы гот (прыкмета). Сукрэмна, Закур'е. ГАЛКА ж. Пра карову, цяля чорнай масці i адпаведную клічку. Галка чёрная, эта цёлачка. Станюкі. ГАЛОДНЫ прым. Галодны. Бывала галддные пяюць людзі, ажно поле равё. Чуцькі. Хлеб, соль трэцца - i госці галддные. Каралевічы. Када бусел яйцо выкідываець — лёта мачлівае, а када рабёнка — галддная лёта (прыкмета). Запруддзе. ГАЛОПАМ, ГАЛЁПАМ прысл. 1. Галопам, наўскач. Быстра ляцщъ конь галёпам, наускапыта. Фасаўшчына. 2. Вельмі хутка. Бачу, апаздываю, то галопьм пашоў. Сянно. ГАЛОЎКА ж. 1. Галоўка (цыбулі, часнаку). У чьснаку галдукі бальшэя i зубы бёлыя. Леснікова. 2. Закруглены канец у прадметах, рэчах, прыладах. Галдука ў вірьцянё, а во само вірцяно. Закур'е. Галоўку ат машыны [швейнай], каець, заўтра прывязу. Нямойта. □ Галоўка хінёцца - душа ні гарнёцца. Мянюцева. ГАЛОЎКІ толькі мн. Загнутыя канцы палазоў у санях. Наклаў сёна ў галдукі. Што вышэ - галдукі, садзісь на галдукі. Гарадзец, Заазер'е. ГАЛОШЫ мн. Галёшы. У галдшах хаджу, нагу нёяк абуць у што другде. Запруддзе. ГАЛОШЫНА ж. Галёш. Галдшыну на разётку начатіваім, калі пярун. Запруддзе. ГАЛСТУК м. Гальштук. Галстук мьладзёж насілі, пры галстуку кьзалг. Нямойта
Дадатковыя словы
абўць, бўдзіць, бўсел, въйна, вўліцу, галдўкі, дўжа, дўмаіш, заазере, закуре, нагў, прдйдзя, прывязў, пярўн, рукў, скўка, хаджў, чьснакў, ішдў
6 👁