АБАБ/ЦЦА - звыкнуцца з абставінамі жыцця. АБІРА/ЧЫЦЬ -абстрыгчы (галаву); абакрасці ўшчэнт. АБКЕРЗАЦЦА, АБХ£ЗАЦЦА - запэцкацца. У АБЛУДА - (лаянк.). - I дзе гэты аблудаўсё лазіць na начох. АБЛЫГ/ЩБ - абгрызці, абсмактаць. - Ён пюлькі костачку аблыгаў, а супу ue еў. АБРАХЛЦЬ - абгаварыць з асуджэннем. - Я не паважаю яе, гэтага абрэхіча. АБРЭЙДАЦЦА - апырскацца бруднаю вадою, якою-небудзь жыжаю. Б АБРЭЙПАЦЦА - запэцкацца. Б АБРЭХАЦЦА - запэцкацца калючкамі, улезшы ў куст або чартапалох. - Але ж i абрэхаўся: yce парткіў вусцяках. Б АБЯЗВ/ГЧЫЦЬ - набіць каго-небудзь, моцна стукнуўшы, амаль што скалечыць, знявечыць. АБЯЧЛИКА - абруч на бочцы, кубельцы. АГАРН УЦЬ - Зіма другая хутка агорне, а ёнусёхлеў будуе. АГІЛ/7ЦЦА -ухіляцца ад справы, работы, сачкаваць. АГЛАМЛЗДАК (лаянк.) - вялікі, нясклёпісты. — Ненкі ж ён вялізазны - агламаздак ды ŭ толькі. АГОУТАЦЦА - прывыкнуць, прызвычаіцца, уцягнуцца ў звычку, звыкнуцца, абабіцца; прыйсці да ўсведамлення. - Крыху панудзіўся, потым жа агоўтаўся. Маладзіца была чысцюля-чысцюля, a вось жа агоўталася. Спачатку нічога не могуцяміць, а потым усё-ткі агоўтаўся. У АДБЫЦБ КАЛЕЙКУ — адрабіць, адбыць чаргу на якую-небудзь работу. - Заўтра нам адбываць казенку - пасвіць каравэ. Б АДДЗуГЖБІЦЬ - адлупцаваць каго-небудзь, «перацягнуць» некалькі разоў папругаю, дубцом. Б АДКАВЯЛ/ЦЬ - адрэзаць вялікі кавалак; вельмі моцна парэзаць руку ці цела, ледзь не зрэзаць з яго частку мяса. АДКАСНУЦЦА - пакінуць у спакоі каго-небудзь i больш не турбавацца аб ім. - Адкасніся ты адяго, годзеягоўжо пяленгаваць. АДЛ£ЦІЦЬ - крыху падагрэць, зрабіць цяплейшым. У АДМЯЦДЛІЦЬ - адлупцаваць, добра набіць па віне ці без
Дадатковыя словы
аблыгіщб, абязвігчыць, абячлйка, абіраічыць, агілі, аддз^гжбіць, адкавяліць
14 👁