КАЛАТО'УКІ мн. сенажаць каля ракі Віліі. Ністанішкі Смарг. Гродз. КАЛАЧО'ВЫЯ ЛУЖКІ' мн. поле. Залужжа Стаўод. Мін. КАЛА'ЧЫК м. поле, круглае як калач (інфарм.). Лунін Лун. Брэсц. КАЛДАКО'У ЛУГ м. сенажаць. Старое Сяло (381) Зэльв. Гродз. КАЛЕВІНА' ая. сенажаць. Заямнае Стаўоц. Мін. КАЛЕ'ЕВА ПА'СЕКА ж. поле паміж лесу. Цяпер там лес пасадзілі (інфарм.). Малая Гуменаўшчына Стаўоц. Мін. КАЛЕ'НА ж. урочышча, каля павароту ракі. Казлоўцы (68) Пл. Віц.; поле. Вараксы Стаўоц. Мін. КАЛЕ'НЫ мн. урочышча. Дзевятні (170) Смарг. Гродз. КАЛЕ'СНІКАВА h. урочышча. Бяляеўка (925) Чач. Гом. КАЛЕ'ЧІКІ мн. поле i сенажаць. Намакрава Лун. Брэсц. КАЛГЛА ж. урочышча. Кабакі (684) Бяроз. Брэсц. КАЛГНА ж. урочышча. Глінка (964) Стол. Брэсц. КАЛГНАВІК м. поле. Дзякі (383) Ваўк. Гродз. КАЛГНАВЫ м. урочышча. Альбін (827) Акц. Гом. КАЛГНАУ м. урочышча. Сувіды (1023) Камар. Гом. КАЛГНАУКІ мн. поле, дзе было многа каліны. Папарна Круп. Мін. КАЛГНАУ КУСТ м. хмызняк, дзе расце каліна. Семенчыцы Стаўоц. Мін.; сенажаць каля куста каліны. Осава Стаўоц. Мін. КАЛГНАУСКАЯ ж. урочышча. Рыслаўе (929) Ветк. Гом. КАЛГНІНКІ мн. урочышча. Рэчкі (759) Лагіш. Брэсц. КАЛГНКА ж. урочышча. Шароеўка (616) Крыч. Маг. КАЛГНКІ мн. сенажаць за кустамі каліны. Тульгавічы Хойн. Гом. КАЛГНОВЭЕ н. лес, дзе многа каліны. Лунін Лун. Брэсц. КАЛГНЫ мн. поле. Шацк Пух. Мін. КАЛГТА ж. лес, дзе многа дубоў i ёлак (інфарм.). Чудзін Ганц. Брэсц. КАЛ ITA' гл. ПРО'РВА. КАЛІТКЕ' мн. урочышча. Парэчча (350) Гродз. КАЛ КО 'У С К. А Г А САД м. сад. Дудкі Стаўоц. Мін. КА'ЛНА ДАРОТА ж. дарога. Старыя Смільгіні Вор. Гродз.; параўн. літ. Kalno keilas Торная дарога' (КЛГН). КАЛНА'Я ж. сенажаць каля Віліі. Рыбчына Віл. Мін.; параўн. літ. Kalnŭjai назва пасёлка (КЛГН); назва паходзіць ад kalnas Тара'. КАЛНГЦА ж. урочышча, дзе было непраходнае балота. Заклеценне Драг. Брэсц.; параўн. літ. kalnas Тара'. КАЛНГЦЬІ мн. поле. Дубіні Вор. Гродз.; параўн. літ. Kalnytis, Kalnyčiai 'т. с.' (КЛГН); пазва паходзіць ад kalnytiskalnas Тара'. КАЛНО'Е н. урочышча. Клетнае (819) Глускі Маг., параўн. літ. kalnas Тара'; а магчыма, ад слав. дыял. кал «гразь». КАЛНУТДІ мн. паша. Старыя Смільгіні Вор. Гродз.; параўн. літ. Kalnŭtis, Kalntičiai 'т. с.' (КЛГН); паходзіць ад kalnŭtis kalnas Тара'. КАЛНУ'Я гл. КАЛНА'Я. КА'ЛНЫ мн. хвойнік на ўзгорках. Старыя Смільгіні Вор. Гродз.; параўн. літ. kalnai Торы