ЗЯЛЕ'ЗЬНІЧЫК наз., м p. -чк-а. Памяти, ад зялезьнік (гл.). ІГРЬГШЧА наз., н., p. -a. Вечарынка. Параўн. у П. Панчанкі: «А на вуліцы, на вуліцы—ігрышча ў поўны ход» (Выбр. тв., 1956, стар. 56). «Ігрышчы, гулянкі» (Там жа, стар. 199). ІЗНО'У прысл. Зноў. У гэтым жа значэнні ўжываецца i ўзноў. Ізноў прыбіў дошку ні так. ІСПО'ТКА наз., ж., p. -i. Рукавіца з адным пальцам. Іспоткі цёплыя зьвізала. Зімой біз ісподак ні абыйдзісься. ІСТО'ПКА наз.у ж., p. -i. Будыніна, памяшканне, дзе захоўваецца бульба, капуста, іншая гародніна. На зіму бульбу ў істопцы ссыпалі, а к вясьнё ў яму схавалі. Параўн. у гэтым знач.: вароўня; (в. Будзілаўка). КАЗА'НЬ н а з ж.9 p. -i, мн. няма (прастамзняважл.). Гаворка, размова. Пірастань ты сваю дазань казаць, надаёла ўжю слухаць. КАЛУБЕ'НЬ н а з ж. 9 p. -i. Ложак для маленькаіга дзіцяці. Дзіця плачыць, ня хочыць у калубёні ліжаць, KAMO'PKA наз., ж., p. -i. 1. Пакой у хаце, адбіты дошкамі. Хату пірабілі на каморкі, павярнуцца німа дзе. 2. Цёмнае, адбітае дошкай памяшканне, якое служыць кладоўкай. КАМЬГ наз., толькі ў мн. Тоўчаная звараная бульба. Налій у кубак малака запіваць камы. КАРА'ВЫ прым. Брудны. У яё ўсягды дзёці каравыя ходзяць. КАРА'УКА н а з ж. 9 p. -i. 1. Брудная анучка. 2. Перан. Неахайная жанчына, якая ходзіць заўсёды брудная. КАРЦГЦЬ дзеясл-іць, неперахнезак. Турбуе, трывожыць, непакоіць. Параўн. у гэтым значэнні: «Цяпер яна (лука) карціць ім: праз два гады тут будзе добры луг, чаму ж не прыбраць яго?» Я. Колас, 36. твор., т. III, Мінск, 1952, стар. 117. КАСЬЦЯ'НКІ (касцянкі) наз., р. -ак, толькі ў мн. Ягады. Параўн.: касцяніка ў «Руска-белар. слоўніку». KA'TAP наз., м., p. -у, мн. няма. Сып на губах, каля
Дадатковыя словы
kamopka, katap, бўльбу, зялезьнічык, зімў, казань, калубень, камбркі, караука, касьцянкі, кўбак, павярнўцца, слўхаць, хбдзяць, ізноу, іспбдак, іспотка, істопка
4 👁