ШКО'ДА2 наз., ж., p. -ы, мн. няма. Псаванне, пашкоджанне, страта. Стада/ ў лес, a йіна (карова) назат i ў шкоду, у клёвір. Чыё п то парасяты столькі шкоды надзёлалі? ШКУТ наз.у м.у p. -d. Невялікі кавалак, абрэзак, шматок тканіны. Шкут ат кофты астаўся. Ca шкутбу можа што й шшыю. ШКУТО'К наз.9 м.у p. -тк-й. Памянш. ад шкут (гл.). Кбжны шкуток хаваю. ШКУ'ЦЬЦЯ наз.у н., p. -я, зб. Рыззё, абноскі, абрэзкі. Шкуцьця сабралась многа. V шкуцьці чулкі знашла. ШЛІЯ' (шляя) наз., ж., p. -i. Паўшоры. Ужываецца побач з падузы (гл.). ШЛУ'НЬНЯ (шлунне) наз., н., p. -я., адз. няма. Ужываедца звычайна ў праклёнах, a таксама калі выказваецца гнеўнае абурэнне на каго-небудзь, хто сваімі дзеяннямі «выцягнуў шлунне» (з другога) — выматаў сілы, выцягнуў вантробы. Кап зь ягб шлуньня павыцягавала. За мёсіц усё шлуньня зь мянё выцігнуў. ШНЬГРЫЦЬ дзеясл., -ыш, -ыць, неперах., незак. Хутка хадзіць, аглядаць адно месца за другім, каб знайcui што-небудзь. Шнырылі пат кожным кусьцікам (шукалі баравікоў). ШТАНДА'РА наз., ж.у p. -ы. Кароткая, тоўстая шула (звычайна дубовая ці сасновая). Штандары ўкопваюцца ў зямлю, i на іх ставіцца будыніна, печ. Вбсім штандар пат хату прывязьлі. Штандара (пад печчу) асёла —- й комін трэснуў. ШУ'ПІК наз., м., p. -а. 1. Варанае яйка з пабітай шкарлупой. Шупікам у біткі ні гуляюць. 2. Перан. Слабое што-небудзь. A ўжо шупік у ягб, a ня сёрца. ШЧАГЛА' наз., ж.у p. -ы. Журавель (студні). Шчагла рбуная зь ліпай. Усе згарэла, й шчагла (y вайну). Параўн.: у «Толковом словаре» В. Даля, щегл а — дерево, бревно, лесина, лестница в одно бревно; шчагла—Лубяны Бялыніцк. р-на, Зарэчча Шклоўск. р-на; шчогла—Зубава Бялыніцк. р-на. У іншых раёнах мае розную назву: ПРУГЛО' (Труханавічы, Падлужжа Слуцк. р-на, М. Грозава Капыльск. р-на, Жабін Старобінск. р-на), KO
Дадатковыя словы
кбжным, кбмін, кўсьцікам, мбжа, мнбга, падўзы, рбўная, стадаі, стбль, шкода, шкутбк, шкутбў, шкўцьця, шкўцьці, шлўньня, шўпік, шўпікам
9 👁