ражжыцца можна. 2. Здабыць, прыдбаць, знайсці што-небудзь. Усю дзярэўню, бывала, абойдзіш, пакуль ражжывёсься тут хлеба. РАЗАГНА'ЦЬ1 дзеясл., разганю, разгоніш, перах., зак. Разагнаць (у розных значэннях). РАЗАГНА'ЦЬ2 дзеясл. Разараць (барозны бульбы). Разгонюць дзьвё баразёнкі, й хопіць мне на дзень. Таксама ўжываюцца: разараць, адагнаць, наганяць, адараць. РАЗБЫРЭ'ЦЬ дзеясл., -эю, -эеш, неперах., зак. Стаць разбэшчаным, самавольнікам, непаслухмяным, бестурботным, абыякава адносіцца да справы. Саўсі'м ужб разбырэў хлопец i нічога не хоча памагаць (арф.). РАЗГАНЯ'ЦЬ д з е я с л -/о, -eiu, незак. Гл. разагнаць (Ц Сабраўся ўжо разганяць бульбу. РАЗГО'УТАЦЦА -юся, -ешся, зак. Не хацець спаць, выбіцца ca сну, не ў пару прачнуўшыся (звычайна ў начны час). Друг! рас раэггбутаюсь i ня сплю паўночы. РАЗЛУ'ЧНІК наз., м., p. -a. Мужчына, які быў жанаты, але разлучыўся з жонкай. За нёйкага разлучніка выйшла ў горат (замуж). Параўн.: у руск. мове разлучник—человек, разлучивший близких между собой людей (Толковый словарь русского языка, под ред. Д. Н. Ушакова). РАЗЛУ'ЧНЩА наз., ж., р. -ы. Жанчына, якая разлучылася з мужам. РАЗЛУЧЬГЦЦА д з е я с л -уся, -ышся, зак. 1. Разыйсціся ў розныя кірункі, расстацца, не быць разам. 2. Скасаваць шлюб. Гот пажылі й нёшта разлучылісь (муж з жонкай). Ужываюцца таксама: разыйсціся, развёсціся. РАЗО'РВАЦЬ д з е я с л -аю, -аеш, перах. i без д а п н е зак. Разорваць плугам (барозны бульбы). Побач ужываецца разганяць (гл. 2), ганяць (гл. 2). РАЗЬБЕТАЦЦА (разбёгацца) дзеясл., -юся, -ешся, зак. Нёшта разьбёгаўся сяньня брыгадзір. РА'ШКА (ражка) наз., ж., р. -i. Невялікая драўляная пасудзіна, падобная на цэбар. Звычайна ў ражцы замешваюць яду свінням, яе выкарыстоўваюць для вады. Рашку бульбы зьёлі (свінні) за дзень. Ужываецца (радзей) шайка. Параўн.: Штодзень
Дадатковыя словы
бўльбу, бўльбы, гбрат, мбжна, нічбга, паўнбчы, разбырэць, разгбнюць, разгоутацца, разлучнща, разлўчніка, рашка, раэггбўтаюсь, саўсім, хбча, хлбпец
8 👁