лета й сабе пасёйіць кукурузы. Параўн.: Гэта су* мысля падпальваюць балота палешукі, каб на выгараным месцы расла на лета маладая, лепшая трава. Я. Колас, 36. тв., т. V, ДВБ, М., 1952, стар. 272. НАЛЕ'ЦЬЦЯ (налёцце) наз., н., р. -я, мн. няма. Буду* чы год, лета. Аставіла трб.хі сіміна гуркоў к налёцьцю. Hi прыёдзіць да налёцьця. НАПА'СЬ (напасць) наз., ж., p. -i. Выдумка, памылковае, непраўдзівае абвінавачанне, нападкі. Такую напась пірацярпёў. НА'ПІТА (нанята) прысл. Шырока, да канца расчыніць (акно, дзверы). Дзе ш табё будзя цёпла, калі дзьвёры напіта аччыніны. Параўн.: Насцеж вокны i дзверы Адчынілі кватэры. A. Куляшоў, 36. тв., т. II, ДВБ, M., 1957, стар. 197. 'Ужываецца таксама насцеж. НА'РАСЬЦІНЬ (нарасцень) наз., м., p. -сн-я i -сцен-я. Нарасцень бывае на деле жывёлы, чалавека, на расліне. На пальцы нёйкі нарасцень палучыўся (арф.). HACE'HKA наз., ж., p. -i, мн. няма. Насенная бульба. Пудбу пяць насёнкі асталось. Побач—сёменка (гл.). НАСЛАНЬНЁ' нсіз., н., p. -л, мн. няма. Ад наслаць. Няшчасце, бяда, гора, няўдача. Звычайна ўжываецца, калі пасля адной бяды здараецца другая. Аткуль сёліта такоя насланьнё на нас? НАТРАПЬГШЬІЦЬ д з е я с л -y, -ыш, перах. i без дап., зак. Гл. трапышыць. Такі хлопіц, а касы добра ні натрапышыць. НАТРУСКАМ прысл. Неўтаптана, рыхла (насыпаць, накласці чаго-небудзь у пасудзіну, мех). Місачку мукі насыпала натрускам, як i йіна мне. НАУГРУ'НЬ прысл. Тое, што i ўгрунь (гл.). Як пачулі крык, усе туды наўгрунь i пабёглі. Ужываецца побач з шыбка (гл.). НАУМЕ'ЦІ (наўмёце) прысл. Ужываецца ў сэнсе прымечана, на прыкмеце, заўважана, -вызначана, аблюбавана. Была наўмёці добрая сасонка — нёхта забраў ужо. Ужываецца таксама на прыкмёце. НАУМЬГСЬЛЯ прысл. Наўмысна, адмыслова, знарок. Мбжа хто й наўмысьля ўкінуў вядрб (у кало
Дадатковыя словы
hacehka, бўдзя, кўль, налецьця, нарасьцінь, наугрунь, наумеці, наўгрўнь, пачўлі, пудбў, сасбнка, ўгрўнь
7 👁