ЛУЗАНЕ'Ц наз., м., p. -нц-а. Спелы арэх, які сам вывальваецца або зусім лёгка вылузваецца з гранкі. Назьбіраў дзіцям лузанцбу—арэх у арэх. Бёлка цэлая дупле арэхаў нанасіла, ды лузанцоў, жбуцінькіх. ЛУПА'ТЫ прым. Пра таго, у каго вялікія, тоўстыя губы. Які ш ён лупаты! ЛЭТІАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, перах. i без дап., незак. Мацаць рукой (часцей—шукаючы што-небудзь упоцемку). Лбпала-лэпала па дзьвірах—чуць клямку нашла. ЛЭТІНУЦЬ дзеясл., -y, -еш, перах. i без дап., зак. Гл. лэпаць. Тапор з марозу, а ён лэпнуў — рука й прыстыла. Параўн.: Арон лэпнуў яго (Ігнася) па плячы. P. Мурашка, Сын, ДВБ, M., 1957, стар. 108. ЛЮБО'ВАЯ (любовае) прым. Зусім поснае мяса, сала з праслойкамі мяса. Жырнага (мяса) й у рот ні бярэць, а любовая есь. Параўн.: I так, з расою, ранкам Павесіў на кіёк У торбачцы буханку, Любівага скрылёк. М. Лужанін, Прасторы, Му 1958, стар. 114. ЛЯ'СКА наз., ж., p. -i. Дошчачка у драбіне калёс. ЛЯШЫ'ЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах. i без дап., незак. Ставіць знакі, меткі (салому, галінкі) за сейбітам на загоне. V ГТушчы (урочышча) паўдня клевір ляшылі, Параўн.: Праслаўляе ён поле I ліповую сеўнго. I агні на рабінах 3 баравое паляны, I крисуню-дзяўчыну, ІІІто так лешыць cfapaHHa... Ff. Броўка, 36. тв., т. II, ДВБ, M„ 1957, стар. 178. МАЛЕ'НСТВА наз., н., p. -a, мн. няма. Дзяцінства, дзіцячыя гады. Мой Валодзя з маленства пасьціў карбу. Побач ужываецца змалку. МАРШЧАКГ наз., p. -оў. Лапці, сшытыя ca скуры (зверху скура сабрана ў маршчыны). Адз. лік маршчак. МАСЬЛЯ'НКА i МАСЬЛЕ'НКА наз., ж., p. 4, мн. няма. Малочны адыход, што застаецца пры збіванні масла. Параўн.: руск. пахта. МАСЬНГЧЫНА наз., ж., p. -ы. Дошка з падлогі. Пат пёчачкай масьнічына затлелась. МАСЬЦГЦЬ дзеясл., -шч-ў, -сц4ш, перах. i без дап., незак. 1. Класці падлогу. Гэту хату наш Косьцік
Дадатковыя словы
гтўшчы, жбў, карбў, крйсуню-дзяўчыну, лузанец, лузанцбў—арэх, люббвае, люббвая, ляска, ляшыць, марбзу, масьленка, масьлянка, тапбр
9 👁