штукамі) звычайна лічаць бялізну, калі яе мыюць. На рэццы як бачыш папаласкала дваццаць лаён. Хоць бы адно лайнб сама памыла, а то ўсё наймая. ЛА'ХАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., незак. Бегаць, хутка хадзіць (шукаючы што-небудзь). Дзе ён лахаў цэлы дзень? ЛАЦЬВЕ'Й (лацвёй) прысл. Ужываецца ў значэнні лепей, добра; што яму (ёй, табе, ім), чаму не (ву~ чыцца, працаваць). Лацвёй цяпёр быць брыгадзірам. Параўн.: Цімошка прысеў, каб латвей запаліць падпалак... Я. Колас, 36. тв., т. III, ДВБ, M., 1952, стар. 226. ЛІДА'ЙІК (лідаек) прысл. у значэнні выказніка. Moташна. Непрыемнае, пакутлівае адчуванне перад рвотай, пазыў на рвоту. Так лідайік было ат грыббу, што чуць ня вырвала. Наёўся малін, аш лідайік стала. Чуць што зьесь — i лідайік. ЛГПАВАЧКА наз., ж.у p. -i. Памянш. ад ліпаўка (гл.). У ліпаваццы соль стайіць. Гэта ліпавачка йішчэ паміць бадькі. ЛГПАУКА наз., ж., p. -i. Бочка, выдаўоленая з ліпы (не з клёпак). Аднби ліпаўцы гадбу пат сорак было й згарэла. ЛІПЕ'ЦЬ дзеясл., -пл-ю, -п-іш, неперах., незак. Аб чымнебудзь, што ледзь трымаецца i воеь-вось можа разбурыцца, паваліцца. Чуць ліпіць частакёт (гл.), скора саўсім заваліцца. Параўн.: Было відаць, што тут ліпелі Да часу людзі ł не дбалі, Гразі Hiкол i не знімалі, Рабіць парадку не хацелі. Я. Колас, 36. тв., т. IV, ДВБ, М., 1952, стар. 50. ЛІСГЦА 1 наз. ж., р. -ы. Ліса, лісіца. ЛІСГЦА2. Тоўстае круглае палена, якое кладзецца на сані (упоперак) для перавозкі бярвення. Янб зь лісіцай i саням здаравёй. ЛЬГНДАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., незак. Бадзяцца, швэндацца, хадзіць без справы, ухіляючыся ад занятку. Прыёдзіць дамой i лындая па вуліцы. ЛЬГНДЫ наз., p. -аў. Ужываецца ў фразеалагічным словазлучэнні біць лынды — лодарнічаць, баў дзяцца. ЛЬТТКА яаз., ж., p. 4. Задняя частка галёнкі, ніжэй калена. 3 Зак
Дадатковыя словы
аднбй, ббў, выдаўбленая, вўліцы, гадбў, лахаць, лацьвей, ліпець, сбрак
9 👁