ЗАМЕ'ЖАК наз., м., p. -жк-а. Ўзмежак. Чужы замёжак ні пасаромяўся выкасі'ць. ЗАМЕ'ЦІНА наз., ж., p. -ы. Моцны зімовы ведер ca снегам, які гоніць снег; завея. У такую замёціну caбаку шкада с хаты выгнаць. ЗА'СТАВАЦЬ дзеясл., -у-ю, -у-еш, неперах., незак. Засціць. Ты застуяш бабі. Схіліся. ЗАШМАРГА наз., ж., p. -i. Своеасаблівы від вузла. Hi завязвай зашмаргай, бо разьвяжацца. ЗА'ЯЦЬ (заядзь) наз., ж., p. -i, мн. няма. Розная машкара ў спёку. У лёсі заяць—конь толькі галавбю матая. ЗБАБУ'РЫЦЬ дзеясл., -y, -ыш, перахзак. ўзваліць груз на плечы, на воз. Збабурыў на плёчы пудоў шэсьць i ні пахіснуўся. ЗБАНО'К наз м., p. -нк-d. Гліняная пасудзіна для малака. Як дапаў, збанок малака выжлухціў. ЗВАДЫЯ'Ш наз., м., p. -a. Чалавек, які зводзіць людзей, каб пасварыліся. ЗМА'ЛКУ прысл. 3 дзяцінства, з маленства. Змалку да работы прывык. ЗЬБІЁ'ДАЦЬ д з е я с л -ю, -еш, nepax.f зак. Згубіць, страціць, знішчыць. Дома думалі, што ўжэ даўнб зьбіёдаў. ГРХА наз., ж., p. -i. Палоска скуры, якая ўшываецца ў шво ў кажусе. Кап цябё на йірху вырабіла с такою работаю. КАЛАУРОТАК наз., м., p. -тк-а, Іўалаўрот (прылада, якой прадуць лён). КАНАПЛЯ'НКА наз., ж., p. -i. Цёплая, суконная хустка. Захінула канаплянку, каб у горла ні дула. КАНЮШЬГНІШЧА наз., н p. -а. На картаплянішчы й канюшынішчы добра родзіць жыта. КАРТАПЛЕ'НЬНЯ наз., н., p. -я. Націна бульбы. Kapтаплёньня жжынаць пара: зімбю сёчка будзя. КАРШЭ'ЛЬ наз. Ужываецца ў спалучэнні-—даць у каршэль. КГТКА наз., ж., p. -i. Звязка мятай саломы. Пару кітак па кіль трыццадь зьвязаў. КЛІНО'К наз., м., p. -нк-а. Сшытая з палатна торбачка, у якую кладуць тварог, каб адціснуць сыр. Густбя палатнб на клінок
Дадатковыя словы
бўдзя, выкасіць, дўла, дўмалі, замежак, замеціна, заставаць, захінўла, збабурыць, збабўрыў, збанбк, звадыяш, зьбіёдаць, канаплянка, картапленьня, клінбк, пасарбмяўся, пахіснўўся, рбдзіць
4 👁