САХА'наз., ж., p. -i. Coxi — слупы, на якія апіраецца страха павеці. От добру саху прыўёз. Бабр. СКА'ЛКА наз., ж., р. -i. 1. Крэмень, з якога крэсівам высякаюць агонь (іскры). Знайшбу чорную скалку. Бабр. 2. Кропля тлушчу ў страве. Бачыш, скалкі плаваюць, а гаворыш—нішчымнае. Катка. СКА'ЦЕРКА, СКА'ЦЯРКА наз., ж., р. -І. Абрус. ЗасьЦЯЛІ, донька, скацерку. Бабр. СКЛА'СЬЩ 1 дзеясл., -у, -спи, перах., зак. Скласці (дровы, кнігі i г. д.). СКЛА'СЬЩ 2 дзеясл., -е, перах., зак. Скапаць, зрыць. сапсаваць (гародніну ў гародзе, пасевы, бульбу). Сьвіньня ўсю граду склала. Бабр. СЛГНЬКО наз., агульн., р. -а. Слінявы чалавек. Ат, у таго слінька вупрасіш! Бабр. СМАЛЯ'К наз., м., р. -a i -ў. Смалісты кавалак хвоі. Бабр. СО'НЯШШК наз., м., р. -у. Сланечнік. Бабр. СПА'ДКІ наз., р. -аў, адз. няма. Спадчына. А каму етые спадкі астануцца? Бабр. СПАЛКІ з дзіцячай лексікі. Дзіця хочэ спаткі (спаць). Бабр. СПЛЯ'ЖЫЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах., зак. 1. Збіць да смерці (каго-небудзь). От спляжыў, дак спляжыў. 2. Стаптаць (пасевы, сенажаць). Пусьціў карову, дак яна спляжыла ўсе картоплі. Замаст. СТАРАЖАВА'ЦЬ дзеясл., -ў-ю, -ў-еш, перах., незак Вартаваць. Даніло старажуе кладову. Бабр. СЫРО'МЛЯ наз., ж., p. -i. Сырое, мокрае (дрэва, сена, салома). Дзе такая сыромля будзе гарэць? Бабр. СЭ'НДА наз., агульн., p. -ы. Чалавек, які заўсёды гаворыць многа небыліц. Сьціхні ты, сэнда. Бабр. ТО'ПЕНЬ наз., м., p. -я. Рыбалавецкая снасць, зробленая з лазовых дубцоў. Уюнбу лёпей за ўсё лавіць топням. Бабр. ТРАПЛО' наз., м., p. -а. 1. Прылада, пры дапамозе якой трэплюць лён. 2. Пераноснае. Чалавек, які многа гаворыць без патрэбы, балбатун, пустазвон. I калі ётае траплб сьціхне? Бабр. ТРЬІПУ'ТНІК наз., м., p. -y. Падарожнік (расліна). Бабр. т р ы с ь Це 'н ь н і к наз., м., p. -a i -y. Прыбудова да
Дадатковыя словы
астанўцца, вўпрасіш, гавбрыш—нішчымнае, дбнька, знайшбў, картбплі, кладбву, саханаз, сахў, скалка, скацерка, скацярка, скласьщ, смаляк, соняшшк, спляжыць, старажаваць, старажўе, сырбмля, тбпням, топень, трьіпутнік, уюнбў, хбчэ, чбрную
0 👁