Матэрыялы для слоўніка народна-дыялектнай мовы (1960)

ВЕ'ЙКА наз., ж., p. -i. Павека (павекі вачэй). Нёшто на вёйку сёло. Бабр. ВЕСЯЛУ'Н наз., м., p. -a. Вясёлы чалавек, жартаўнік. От i весялун жа ёты Фёдзя! Бабр. ВІСЛАГУ'БЕЦ наз., м., p. -бц-а. Гл. віслагубы. 3 тым відлагубцам не дагаворысса. Бабр. ВІСЛАГУ'БЫ, ВІСЛАГУ'БУЙ прым. Чалавек з тоўстымі, абвіслымі губамі. Чорт ты віслагубуй! Бабр. ВОЛ наз., м., p. -d. 1. Кастрыраваны бык. 2. Балотная птушка. Слухай, як вол вадзяны бухае. Бабр. ВЫЗЬВЯРА'ЦЦА дзеясл., -ешся, -ецца, незак. Крычаць дзікім голасам (на каго-небудзь). Толькі я пераступіла парог, a ён як вузьвярыцца, як накшецца на мянё. Бабр. ВЬГПРУЦІЦЦА, ВУЛІРУЦІЦЦА дзеясл., -ішся, -іцца. зак. Выцягнуцца, як прут. Сьцебануў папругаю, дык ён аж вупруціўса. Бабр. ВЯ'КАЦЬ, УЯ'КАЦЬ д з е я с л -еш, -e, неперах., незак. Плакаць (y адносінах да малога дзіцяці). ВЯРГГНЯ наз., ж., p. -L 1. Табака з прыемным пахам. Нёшто ў нас вяргіня перавялася. Бабр. 2. Кветкі. Расьцьвіла вярпня. Катка. ГА'ПКА наз., ж., p. Разрэз, праз які праходзіць гузік пры зашпільванні. Трэба гапку сашьщь, а то разарваласа. Бабр. ГАРБУ'ЗЬНІК наз.у м., p. -у. Націна гарбузюў. Увесь гарбузьнік патапталі. Бабр. ГРЫМ вьіклічнікава-дзеяслоўная форма. A госьці грым на двор. Бабр. ГУ'РА наз., ж., p. -ы. Гурба (снегу). За ноч такую гуру сьнёгу намяло. Замает. ДУБГЦЬ дзеясл., -бл-ю, -itu, перах., незак. А ён (воўк) кінуўса ў стадо, схваціў аўцу i падубіў у алёшнік. Бабр. ДУБНЯ'К наз., м p. -ў. Участак лесу, дзе растуць дубы. Вот грыббу набраў на дубняку! А ўсе здаровуе, белагаловуе. Бабр. ДУХГ сьпёрло. Заняло дыхание. П'ёрса, п'ёрса да лесу, аж духі сьпёрло. Бабр. ДЖВОТАЦЬ дзеясл., -еш, -е, неперах., незак. Модна стукаць (дзвярыма, званіць у рэйку i г. д.).ўОт уп'ёкса за дзёнь: сбудаецца туды-сюды да джвогае (дзвярамі). Бабр