Матэрыялы для слоўніка народна-дыялектнай мовы (1960)

ГОР наз., м., р. -у. Санны след на снезе. Па гатоваму тору лёпі ехаць, як у цэлая. Паварачвай у тор. ТРУТ (труд) наз., м., р. -у. Пакуты, цяжкасці. Кблькі трудоў піранясёш, пакуль дзяцёй выгадавайіш. ТРУДНАВАЛДЬ дзеясл., -ну-ю, -ну-еш, неперах., незак. Пакутаваць, гараваць. Пірат сьмёрцю, бёдны, так труднаваў. ГРЫБУХА'Ч наз., м., p. -a, зняваж л. Празмерна тоўсты чалавек. Hi хачу c трыбухачом дзёла мець. ТУПА'К наз., м., p. -а. Няздатны да навукі. Няма чагб c тым тупаком гбисаць, за кнішкі бярыся. ТЫН наз., м., p. -y. Агарожа з бярвенняў, як сцяна. Даўнёй нёкалі двор тынам агараджавалі. ТЬГШЧЬІЦЦА дзеясл., -уся,-ы ш ся. Залазіць, прабірацца. Затышчыўся нёдзе ў кут i ні відадь сусі'м. ТЭ'БАЛЬ наз., м., p. -я. Інструмент для пракручвання дзірак у дрэве, дыяметр—каля 5 см. Ты маладзёйшы, лесь с тэблям на сьцяну. УЗДЗЯБУ'РЫЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах., зак., зніжальн. Апрануць. Узьдзябур якую транту ды йдзі бардзёй. УЗРО'УЯ наз., н., p. -я. Насып пауз канаву, па беразе (на берагах) канавы. Сядзідь сабё на ўзрбуі, ногі зьвёсіўшы. УЛУ'КАТКУ прысл. Крыва, зігзагамі. Як сярбануў дзве шклянкі, дык i пашбу улукатку. УНА'ДЗІЦЦА дзеясл., -дж-уся, -дз-іш ся. Toe, што i спранадзіць (гл. спранадзіць). Збсін кот унадзіўся куранят цягадь. УПРО'ЧКІ прысл. Пайсці ўпрочкі—пакінуць сям'ю. 1Ужо пэўна разбу пяць хадзі'ў упрочкі. УПЯ'РЬІЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перах., зак. Ударыць, вы- " цяць. Злавілі аднагб ды калі ўпярылі, дык біз агляткі ўцякаў. УРАБГЦЦА дзеясл., -бл-юся, -б-ішся„ зак. Увёсь у гразі прышбу, так урабіўся, што й ні пазнаць. УРО'БЛЕНАЯ. Добра апрацаваная (пра Глебу). Той клін найлёпі ўробляны. УРО'КІ наз., p. -аў, адз. няма. Кабёта тая дамагала ад урокаў. Мой жа, ня ўрокам кажучы, перастаў підь. УРЭ'ПІЦЦА дзеясл., -пл-юся, -п-ішся, зак. Ухапіцца