ПУ'ЦКІ (пуцкі) адз. пуцка. Шчокі. Намазаў пуцкІ чырёбнай фарбай i стаіць як дурны. Борк. ПЫЛЯНЯ'ТКА (пылянятка) ніяк. Кураня. Колькі пылянятак у вас вывелася сяголета? У мянё ш курыца дурная, патаптала свае пыляняты. Узгур. ПЫФСКАЦЬ (пырскаць), -ю, -еш; незак. тр. Ціха смяяцца. Ты мне тут не иырскай у кулак, бо я ўсё рбуна бачу. Цял. ПЫТЛЁ'ТКА (пытлёўка) жан. 1. Працэс, звязаны з ператварэннем зерня ў муку вышэйшага гатунку. I зацягнулі мы на гэты раз, другі дзень пытлёўку закончыць не можам. Пшаніца, жорны i сітка ўжо перад вачамі стаяць. Узгур. 2. Пытляваная мука. Сітніду пяклі некалі с пытлеўкі. Во смачная была. Цял. ПЬГШКІ (пышкі). Мёрзлая бульба. Пасьля зімы адны пышкі засталі'ся ў зямлі. Мы іх капалі i ёлі. Цам. ПЭ'ЙСЫ (пэйсы) толькі мн. Доўгія валасы. Хаця п пэйсы ў касу запляла. P. Ч. ПЯКО'ТА (пякота) жан. Спякота. Сёньня такая пякота, што сьвёту не бачу. Бяс. ПЯЛё 'ХНУЦЦА (палёхнудца), -у-ся, -еш-ся; зак. тр. Зваліцда. Малец пялёхнуўся c койкі i маўчыць. Кл. ПЯНЬКО'УКА (пянькоўка) жан. Вялікая хустка сваёй работы, ільняная. Пяіньковак цяпёр дык i ня носяць, a даўнёй бабу бёднай лічылі, калі сваёй пянькбукі ня мёла. Аўг. ПЕРАПАРО'ЦЬ (пярапароць), -y, -аш; зак. тр. Перавярнуць. Увесь куфар пярапарола, a гэтай хустачкі так i ні знашла. Кам. ПЯРВЕФІ (пярвёй) прым. Раней. Пярвёй i жылося па-другому, не заўсёды сыган бульбы быў на сгалё. Борк. ПЯРХА'ЦЬ (пяркаць), -ю, -еш; незак. тр. Кашляць. Пярхаеш як у бочку, то табе купацца халадымчаю. Ліс. ПЯРЭ 'БІРАК (п я р эб ір а к) мужч. А х а п а к сен а. Д а ў п я р эб ір а к сён а на n p q 6y к ар ов і. Кам