ЖЫ'ДКІ (жьгткі) прым. 1. Гнуткі. О, гэты дубёц жытікі, мне такі i патрэбны. Луц. 2. Слабы, ён жа зусім яшчэ жыткі, глядзі, як хістаецца пад мехам. Луц. ЖЬГПСКА (жыпека) жан. Суп з мяеам. Здаёцца, каб жьгаскі пад'ёсьді, а то ўсё сухое ядзім. Бяс. ЖЬГЗНЯ (жызьня) жан. Жыццё. Цяпёр такая харошая жызьня. Кам. ЖЬІКУ'ЧКА (жыкучка) жан.. Крапіва з дробным лісцем. Рукі маё гараць агнём, грады палола, дык жыкучкай абжыкала. P. Ч. ЖЬГЛА (жыла) агульн., неадабр. Скупы. Ну i жыла, свайму роднаму пашкадуе, a ўсё ў кладоўцы завалена розным дабром. Граб. ЖЬГЛЛЕ (жыльля) толькі мн. Жылы. Так можна i жыльля падарваць. Чар. ЖЭ'МКА (жэмка) жан. Тэмпература. Вой, якая жэмка высокая ў дзіцяді, i дахтары ходзюць, усё роўна нічога не памагае. Бяс. 3 ЗАВАЛІ'ЦЬ (заваліць),-ю, іш; зак. тр. Закрыць (дзверы). Патрэбна заваліць істопку, бо ночы цёмныя, могуць жулікі забрацца. Узгур. ЗАВА'ЛЬНАЯ (завальная) прым. Старая, трухлявая. Е'йна хатка стаіць такая завальная. P. Ч. ЗА'ВІДКІ (заівіткі) толькі мн. Зайздрасць. Завіткі c сярэдзіны чалавёка з'ядаюць. Буз. ЗАВА'ДЛІВЫ (заві'длівы) прым. Зайздросны. Наш сусёт натга ш завадлівы. Клет. ЗАВГДНІК (завіднік) мужч. Зайздросны чалавек. Завіднік гэты заівідуе ўсяму чужому, а кап сваё нажыць, дык лянуецца. Бяс. ЗАВІХА'ЦЦА (завіхацца), -ю-ея, -еш-іся; незак. тр. Спяшацца працаваць. A ні я завіхаўся, a ні я буду завіхацца. Хал
Дадатковыя словы
бўду, ейна, жыдкі, жыкўчка, жьікучка, жўлікі, завідкі, завідлівы, зядаюць, кўчкай, лянўецца, мбгуць, мбжна, нбчы, нічбга, падёсьді, пашкадўе, рбднаму, рўкі, сваймў, істбпку, ўсямў
4 👁