ШАФА'РЫК (шафарык) мужч. Шкафчык. Пайшла жаць, a ўнуку сказала: «Загані карову i палуднуй сам. Хлеб з маслам ляжьгць у шлябанё, поткалатка стаіць у пёчы, малакб ў шафарыку, а «вас у склёпі. Возьмет с хаты конаўку i там нап'осься». Кор. ША'ХВАРАСТ (шахвараст) мужч. Свавольнік. Ю'рак харошы хлопчык, а Казік — шахвараст, ні мінуты не пасядзіць спакбина. Уж. ШАХЛА'ТЫ (шахлаты) прым. Шамкаючы. От, у ётай бапкі зуббу няма, так i вымаўлёньне ў яе шахлатае. Луц. ШВА'БСКА (швабсьжа) жан. Сподняя сарочка. У маёй бабусі старая-старая швабська, а яна ўсё носіць яе. Р. П. ШВІ'ДКІ (швіткі) прым. Хуткі. Нёйкі ш вёльмі швіткі ўдаўся ён. Кам. ІПВІНА'Р (швінар) мужч. Ліхтар. Запаліш швінар i ідзёш у хлеў. В. B. ШВА'ИНЯ (швайня) жан. Швейная фабрыка. Нявёстка мая ў швайні i працуя, добра зарабляя. Кам. ШВГЛЬНАЯ (швільная) субст. прым. Швейная майстэрня. А пошля Вёры ў нас Казік быў брыгадзірам, з Залазбуя, гэты, што жаніўся з маладби, дваддаць год маладзёйшай за ягб. Маладби, красівай, чыстай, бялявай, што ў Гродні ў швільнай рабіла. Зал. ШВЭ'ДА (швэда) жан. Світэр. Мая ш ты наўчыдялька, знаю я магазынныя швэды. Як адзёла я Стэфчыну, была як голая — нічога яна ні грэіць. Дзе ш яна будзіць грэць, калі нітачкі цёнінькія. Фал. ПІКА'ЛІК (шкалік) мужч. Конаўка. Цяпёр нявёстка ўсё крушка завё, а я па-даўнёйшаму — шкалік. P. Ч. ШКАПЕ'Ц (шкапёц) мужч. Кастрыраваны баран ці казёл. Наш шкапёц у поле с козамі пайшбу. Калод. ШКЕ'РЫЦЬ (шкёрыць), -у, -ыш; зак. тр. Патрашыць рыбу. Сёньня нашы хлопцы налавілі рыбы, аддалі дзяўчатам на ўху, яны сядзяць i шкёраць яе. Р. Ч
Дадатковыя словы
бабўсі, бўдзіць, грбдні, зуббў, карбву, кбзамі, кбнаўку, крўшка, лазбўя, маладбй, мінўты, напосься, нбсіць, нічбга, пайшбў, палўднуй, пбткалатка, пбшля, працўя, пікалік, спакбйна, харбшы, хлбпчык, швабска, шваиня, швідкі, шкапец, шкерыць, юрак, іпвінар, ўнўку, ўхў
10 👁