Ч Ё ЫР (чвы р) мужч. Ж в ір. Д в ор белым чвы рам пасы п ал і, a ш ўлы ў с е пагн ўл і i вароты цяш ка атчы няю цца. Заям. ЧО'ВЕНЬ (човень) мужч. Човен. Каля нас бліска рэчка, у вадзё заўсёды стаяў човень, дык дзёці ніколі не сядзёлі дома, бралі човень i плэвалі. P. Ч. ЧОФНЫ (чорны) прым., перан. Брудны. Ой, дзёвачкі, я, мусіць, чорная, трэба пайсьці памыцца. Кам. ЧОФНЫЯ (чорныя) субст. прым. Карнікі. Прыёдуць гэтыя чорныя ў вёску, дык людзі праз вакнб ўцякаюдь у лес. Кам. ЧОФНЫЯ ЯТАДЫ (чорныя ягады). Суніцы. У нас чорныя ягады ў анныім баку, а красныя — у другім. Д алёка трохі, праўда, туды пат піянёрскі лагер. Бяс. ЧУРБА'Н мужч. Бервяно. Сёньня апошні чурбан разрэзалі, а больш палі, чым хочаш. Кам. ЧУКМЭФЫЦЬ (чукмэрыць), -у, -ыш; незак. тр. Гатаваць ежу. Я, бывала, як стану чукмэрыць яду, дык кручуся каля пёчы часы два. Чар. ЧУ'НІ (чуні). Вяровачныя лапці. Чуні зь вяровак былі вельма моцныя. Р. Ч. ЧУФКА (чурка) жан. Шула. Трэба чурку памяняць, а то варота паваляцца скора. Р. Ч. ЧУ'СЫ (чусы). Гумовыя боты. Чусы робяцца з рызіны, яны вёльма моцныя, зносу няма. Р. Ч. ЧЫКІЛЬДА' (чыкільда) агульн. Кульгавы чалавек. Вышла замуж называецца за кагб, а мужык — чыкільда гэтая: як ідзё, так i выстуквае дзеравяшкай — руб дзёсяць. Узгур. ЧЫКРЫ'ЖЫЦЬ (чыкрыжыць), -у, -ыш; незак. тр. Рэзаць. Чыкрыш хлеп, абёдаць будзем. Jlic. ЧЫ'ЛЫ (чылы) прым. Незнаемы. Пбзна ноччу нёхта пастукаў у вакнб, а калі дзввёры аччыніла, убачыла чылага чалавёка. Хал. ЧЬГЛЫЯ ЛЮ'ДЗІ. Чужыя людзі. У чылых людзёй не так, як дома. I не вьісьпісься, i не аддыхнёш. Кук. Щ
Дадатковыя словы
апбшні, бакў, бўдзем, варбта, выстўквае, вярбвак, знбсу, кручўся, мбцныя, мўсіць, нбччу, нікблі, пастўкаў, рббяцца, трбхі, хбчаш, чбвень, чбрны, чбрныя, чўні, чўрка, чўрку, чўсы, ядў
5 👁