ц ЦАБЭ'РАК (цабэрак) мужч. Невялікі цэбар. Іспарце карові сечку ў цабэрку. Дук. ЦАГАНО'К (цаганок) мужч. Чыгунок. Паёдзім на начлёх, дак ён яек набёрыць, цаганок возьмець, наварим яек на начлёзе, паядзём — i весялёй. Мік. ЦАГА'НЧЫК (цаганчык). Гл. цаганок. Бабуля ў печ цаганчык з бульбай паставіла, ты паглядзі, а я тэж зь ёй пайду. Пап. ЦАГЕ'ЛКА (цагёлька) жан. Цаглінка. Як ідзёш на горку — там быў палац, цагёлькі i цяпёр бадзяюцца там. Вішн. ЦАРА'Н (царан) мужч. Вялікі камень. Царанбу навазіў трактарам пздмурбуку рабіць. P. Ч. ЦВІКЛО'ВЫ (цьвікловы) прым. Сталовы (бурак). Усялякага сягодня было насёна: i цьвікловых буракбу, i быдлячык, i агуркбу, i моргавы, i кручкІ. Яц. ЦВГЧЫЦЬ (цьвічыць), -y, -ыш; незак. тр. Павучаць, прывучаць. Добра цябё яшчэ трэба цьвічыць, кап чалавёкам стаў. Зап. ЦВЯЛГЦЬ (цьвялщь), -ю, -іш; незак. тр. Дражніць. Што ты цьвялші мянё, я ж табё не сабака якая. Бяс. ЦЕЛЯПА'ЦЦА (целяпацца), -ю-ся, -еш-ся; незак. тр. Цяганпа. Целяпаецца незнаемы мне чалавёк. Ліс. ЦЕРАБЕ'ЖЫК (церабёжык) мужч. Луг сярод лесу. Травы мала карові будзя, хоць бы церабёжак скасіў схадзіу. P. Ч. ЦЁ'РЛІЦА (цёрліца) жан. Цёрла. Канаплі пражаць на скавародах перат полымям або сушаць у пёчы, a тады таўкуць у ступя, сёяць на рэшата. Тады тую муку, што лалучыцца, труць у цёрліцы i зь яе робяць верашчику. Pad. ЦІСКІ' (ціскі') толькі мн. Пастка. Да добрых ціскбу абы мыш даткнулася хоць хвастом, як яны ловядь яе. Узгур
Дадатковыя словы
агуркбў, бабўля, буракбў, бўльбай, вбзьмець, верашчйку, даткнўлася, карбві, крўчкі, лалўчыцца, лбвядь, мбргавы, пайдў, пблымям, пздмурбўку, рббяць, скаварбдах, сталбвы, стўпя, сягбдня, сўшаць, таўкўць, тўю, хвастбм, цагелка, царанбў, цвікловы, церабежык, цьвіклбвы, цьвіклбвых, ціскбў
4 👁