КАЗЛЫ' (казлы') толькі ў мн. Прылада, на якой пілуюць дровы. Схадзі' пазы'ч казлы', трэ'ба дроў напілава'ць. Ляхі. КАКО'ШНІК (како'шнік) мужч., бат. Бабоўнік. Kaко'шнік пашука'йце ля ракі', на бало'це. Се'на c како'шнікам аве'чкі до'бра яду'ць. P. Ч. КАЛА' (кала') прын. Каля. Не, мы кала' той бу'льмы i не хадзі'лі, та'мака Ю'зік круці'ўся. Плец. КАЛАМУ'Т (каламу'т) мужч. Bip. У каламу'тах, вядо'ма, бага'та ры'бы. В. B. КАЛАПНЕ' (калапне') жан., толькі ў мн. Каноплі. Калапне' вялі'кае. Варн. КАЛАТА'ЙКА (калата'йка) жан. Палачка з кругам на канцы, якой б'юць масла. Палама'лася калата'йка, німа' чым ма'сла на'ват зьбіць. Ляхі. КАЛАТУ'ША (калату'ша) жан. Раскалочаная, разезджаная гразь. Ля нас така'я калату'ша, ве'дама, трактарэ' хо'дзяць. Цял. КАЛАЦІ'ЦЬ (калаці'ць), -чу, -іш; незак. тр. 1. Біць масла з адтопленай смятаны. Як сьміта'на атто'пліна, ма'сла кало'цюць. Рат. 2. Растрасаць што-небудзь. Kaло'цім ізрэб'е вірацяно'м. Рат. КАЛАШНІ'К (калашні'к) мужч. Невялікі хлеў. Taко'ю мяце'лідай я не'як папа'ла ў калашні'к, дык ледзь не зьме'рзла. Марк. КАЛБУ'Н (калбу'н) мужч. Пячкур. Не, гэ'та ма'ла, мы ло'вім заўсё'ды мно'га калбуно'ў i ўся'кай ры'бы. Сак. КАЛДУНЬІ' (калдунэ') толькі ў мн. Злямчаныя валасы. Рашчашы' ты свае' калдунэ', а то галава', як той ля'мец. Цял. КАЛЁ'СЫ (калё'сы) толькі ў мн. Воз, павозка. Вазьмі' калё'сы ды прывязі' дроў, а то няма' чым у пе'чы палі'ць. В. В
Дадатковыя словы
kaкошнік, kaлоцім, taкою, авечкі, аттопліна, багата, балоце, бульмы, бюць, ведама, вядома, вялікае, вірацяном, гэта, добра, заўсёды, зьмерзла, какошнік, какошнікам, каламут, каламутах, калатайка, калатуша, калаціць, калашнік, калбуноў, калоцюць, калёсы, круціўся, ловім, лямец, мала, многа, мяцелідай, нават, напілаваць, неяк, пазыч, паламалася, паліць, папала, пашукайце, печы, рыбы, сена, сьмітана, такая, тамака, трэба, хадзілі, ходзяць, юзік, ядуць, ізрэбе, ўсякай
4 👁