ДЗЕВЯЦГ'НЫ (дзевяці'ны) толькі ў мн. Дзевяць дзён з дня смерці. Не'калі спраўля'лі дзевяці'ны, a цяпе'р рэ'тка хто спраўля'я. Цял. ДЗЕ'ЛЕ (дзе'ля) прыназ. з родным склонам. Праз. От каб ні ты ca мно'ю сядзе'ла, яда' б мне дала' здра'стуйця, а дзе'ля цябе' ні паздаро'ўкалася. Бялар. ДЗЕ'РАВА (дзе'рава) толькі ў мн. Лесабудаўнічы матэрыял. Каіп даста'ць дзе'раіва, то майетры' б знайшлі'ся ха'ту зрабі'дь. В. B. ДЗЕ'РНУЦЬ (дзё'рнуць), -y, -еш; зак. тр. Наваліцца на ежу. Прышлі' ўсе, сабра'ліся, a малады'х німа'. Німа' i німа', a тады' за по'ўнач прыяжджа'юць. Усё' прыбра'но было', нашыко'вано да калі'-то дзё'рнулі — ве'дамо ж, лю'дзі гало'дныя былі'. Cae. ДЗЛЭ'НГАЦЬ (дзлз'нгаць), -аю, -еш; незак. тр. Гаварыць. AМікі'та як зьлёх, так i дзлэ'нгадь пераста'ў. Юр. ДЗЮБА'Н (дзюба'н) мужч., зневаж. Чалавек з вялікім гарбатым носам. А вунь дзюба'н пайшоў, Ко'лька гзны. Юр. ДЗЯВУ'ЛЯ (дзяву'ля) жан. Дарослая дзяўчына. Taка'я дзяву'ля, a нічо'га зрабі'ць ня мо'жа. Слаб. ДЗЯ'ЖКА (дзя'шка) жан. Пояс. Пашы'ла сабе' cyке'нку з дзя'шкаю, за'раз жа мо'дна гэ'так. Kan. ДЗЯЛЯ'НКА (дзяля'нка) жан. Частка чаго-небудзь. Мы ўжэ ўвесь піро'х зье'лі, адно' твая' дзяля'нка астала'ся. Ляхі. ДЗЯНІ'НА (дзяні'на) жан. Дзень. Ад вірабё'ў ні абагна'цца, у гэты'м лі'сьці шчабе'чуць дэ'лую дзяні'ну. Бялар. ДЗЯРА' (дзяра') жан. Дзераза. До'бра дзяру' сабра'ць назі'му ды за во'кны закла'дваць. Ляшч. ДЗЯРЖА'ЦЬ (дзяржа'ць), -y, -ыш; незак. тр. Арандаваць. Яны' не'калі дзяржа'лі до'ля ў фаліва'рку. Цял