ШТУ'КА (шту'ка) жан. Гл. гойда. Hy, скажу/ табе', i шту'ка ш твой! Hi міну'ты спако'йна не пасядзі'ць. I чаму' такі'? Пяр. ШТУКАВА'ЦЦА (штукава'дца), -ую-ся, -уені-ея; незак. тр. Сваіволіць. Пераста'нь жа штукава'цца, гэ'тыя шту'кі да дабра' не давяду'ць. Мік. ШТЫТЛГК (шты'глік) мужч. Кавалак. Мары'ля, ты ж е'дзіш туды', завязі' маё'й дачу'шцы шты'глік са'ла.Юр. ШТЬІФНІК (шты'рнік) мужч. Старшы ў плытагоннай брыгадзе. Калі' тут лес сплаўля'лі, даўно', то дзед наш шты'рнікам быў. Малм. ШТЫФЫЦЬ (шты'рыць), -y, -ыш; зак. тр. Штурхнуць модна. Яго' шты'рылі, разьбі'лі дзьве'ры, a ён вінава'ты. Дук. ШУЛЯ'К (шуля'к) мужч. Капуста ca слаба звітым качаном. У мяне' ў гэ'тум го'ду капу'ста ні ўдала'ся, ні ўрадзі'ла. Мо'жа, качано'ў дзе'сяць зрэ'зала, а то астальныя' шулякі'. Сав. ШУФГАЦЬ (шу'ргаць), -ю, -еш; незак. тр. Выбіваць траплом кастрыцу пры трапанні лёну. Пато'м лён трапа'лі тро'шіамі, шу'ргалі. Рат. ШУ'СТКА (шу'стка) прысл. Хутка. Ой, не магу', не бяжы' так шуетка', куды' сьпяша'дда. Заям. ШЫ'БКА (шы'пка). Гл. шустка. Не ідзі' так шып'ка, а то мы не паспява'ем. Уз. ШЭ'НЦЩЬ (шэ'ньціць) незак, тр. Шандаваць. Гэ'туй жа шэ'ньціць. Што п ні зрабі'ла, ўсё схо'дзіць, усё' до'бра. Цял. ШЭТІШАЛЬ (шэ'пшаль) мужч., зневаж. Крываногі чалавек. От шэ'пшаль стары'. Усе' бо'ты пакрыві'ў, дзе на цябенабра'цца. Фг/д. ПІЭФАК (шэ'рак) мужч. Шэры хлеб. Не'шта даўно' ў вас бе'лага хле'ба ні было', адзін шэ'рак. Клет