ПРЫМО'ЧКА (прымо'чка) жан. Прамакатка. Ой, дзе ш твая' прымо'чка? Унь як чарні'ла пацякло'! Ляр. ПРЫНГКА (прыні'ка) агульн. Чалавек, які дрэнна бачыць. Ё ту'така адзі'н такі', дык такі' ўжо прыні'ка! Турэц. ПРЫНЯ'ЦЦА (прыня'цца), -му-ся, -меш-ся; зак. тр., перан. 3 глыбокай уразлівасцю ўспрыняць што.— I што ён, гэ'ты Павэ'лак, хварэ'ў до'ўго?— Не, не'што з галаво'й ста'ло. Ма'быць, прыня'ўся сы'нам, мо'цно сы'на шкадава'ў (сын малады ў аўтамабільнай катастрофі загінуў). Сав. i ПРЫПЁ'ЛАК (прыпё'лак) мужч. Прыпечак. Дзе ты шука'яш? Чыгу'н жа на прыпё'лку. Сял. ПРЫПО'МНІЦЬ (прыпо'мніць), -ю, -іш; зак. тр. Адплаціць, адпомсціць. Абяца'ў, абяца'ў ды i прыпо'мніў яму' за ўсё. Малм. ПРЬІПУСКА'ЦЬ (прыпуска'ць), -ю, -еш; незак. тр. Даваць малако (аб карове). Выме-тако'е вялі'кае было', a малака' не прыпуска'ла. Паку'ль бу'льбу есьць — прыпу'сьціць, як зе'ла — i малака' німа'. Гіл. ПРЫРАЧЦЬ (прыра'іць), -ю, -іш; зак. тр. Параіць. Ба'пка прыра'іла да ра'ны падаро'жнік прылажы'ць. Мядз. ПРЫСАКАТАЧДЬ (прысаката'ць), -чу, -чаш; зак. тр. Прыбегчы. Як пачу'ў, што ба'цька хво'ры, дак у той жа дзень прысакато'ў. Дук. ПРЫСЕ'ДУВАЦЬ (прысе'дуваць), -дую, -дуеш; незак. тр. Рабіць без адпачынку. Я сё'ньня шчэ ні прысе'дувала, усё за гэ'таю рабо'таю. Цял. ПРЬІСЕ'ЛЛЕ (прысе'льле) ніяк. Ваколіца. У нас прысе'льле харо'шае: лес круго'м, рэ'чка, альшэ'ўнік. У лесе грыбо'ў, я'гат мно'га. Бялар. ПРЫСЁ'ЛАК (прысё'лак) мужч. Пасёлак. У гэ'ты бок прысё'лкі ўсё малы'я. Рат