АПО'РАК (апо'рак) мужч., перан. Нікчэмны чалавек. Я ўжо апо'рак, a яна' з апо'рка вон, ні зрабі'ць, ні сказа'ць ня ўме'я. Дук. АПРА'НІК (апра'нік) мужч. Пранік. Як по'йдзем абіва'ць лён — ко'жнаму па апра'ніку. То'лькі стук нясе'цца. Сал. АПРА'ТКА (апра'тка) жан. Всшратха. У нас апра'тка тады' ў вайну' была' оваё'й рабо'ты. Малм. АПРЬІ'НДЗІЦЦА (апры'ндзіцца), -джу-ся, -дзіш-ся; зак. тр. Здохнуць. Кап ты апры'ндзіўся. Чан. АПУСТО'ШЬІЦЬ (апусто'шыць), ~y, -ыш; зак. тр. Абабраць. Апусто'шыла мяне' ўсю, усё дачы'ста забра'ла. Дук. АПУ'ХА (апу'ха) жан. Гл. аблямоўка. 3 апу'хай кажу'х прыгажэ'йшы. Вішн. АПЯКА'НЫ (апяка'ны) dзеепрьш. Дагледжаны,;выпеставаны. Харо'шыя іпарася'тіка, зінаяю'мыя, яны неаняка'ныя, яду'ць што іпаіпа'ла, хвіаіта'юць а дно' пе'рад адны'м. Cae. АРАБГНА (арабі'на) жан. Рабіна. Хай бы сабе' расла' арабі'на, кап ме'ста было'. Цял. АРАБІ'НЫ (арабі'ны) жан., толькі ў мн. Ягады paбіны. Зьбіра'лі гэ'тыя арабі'ны зімо'ю i е'лі. Ляшч. АРЖА'УКА (аржа'ўка) жан. Заліўны луг. На apжа'ўца вада' стаі'ць ржа'вая така'я. Ваўк. А'РПА (а'рпа) жан. Веялка. У Ста'ся а'рпа до'брая. Прасі' ў яго'. Заб., Малм., Ваўк. АРПАВА'ЦЬ (арпава'ць), -пу-ю, -пу-еш; незак. тр. Арфавадь. Малм., Ваўк. Арпава'ць до'брая паго'да, дык збо'жжа на гумне' арпава'лі. Заб. АРТА'Й (арта'й) мужч. Араты. Так., Ляшч., Варн. Арта'й усё' арэ'ць, са'дзіць карто'шку. Малм. АРУ'Д (ару'т) мужч. Засек у свірне на збожжа. Дабро' ссыпа'юць у ару'т, правяра'юць, ці шчы'льна
Дадатковыя словы
apжаўца, абіваць, адным, апорак, апорка, апранік, апраніку, апратка, апрындзіцца, апрындзіўся, апрьіндзіцца, апустошыла, апустошыць, апустошьіць, апуха, апухай, апяканы, арабіна, арабіны, аржаука, аржаўка, арпавалі, арпаваць, артай, аруд, арут, арэць, гэтыя, дачыста, добрая, елі, забрала, зрабіць, зьбіралі, зімою, зінаяюмыя, кажух, картошку, кожнаму, места, неаняканыя, нясецца, оваёй, пагода, перад, пойдзем, правяраюць, прыгажэйшы, работы, ржавая, садзіць, сказаць, ссыпаюць, стася, стаіць, такая, харошыя, хвіаітаюць, шчыльна, ядуць, іпарасятіка, іпаіпала, ўмея
9 👁