стую ха'ту, пасядзе'ця тро'ха. Н із. Я вам у чы'стуй ха'ці пасьцялю'. В. В. ЧЫ'СТАЯ (чы'стая) прьш. Ахайная. Ве'льмі яна' чы'стая ў наіс, у яе' ўюё' чы'Ісьіцшькая. Ц ял. ЧЭ'РАВА (чз'раіва) ніяк. Вялііікі жыівот. Ято' вял-і'зная царо'ва, але' чэ'рава німа'. Д ук. ЧЭ'УРАЦЬ (чэ'ўраць), -ю, -еш; незак. тр. Доўга хварэць. Яна' чэ'ўрала, чэ'ўрала i паме'рла. Ц ял. ЧЭ'ЦВЕР (чэ'цьвер) мужч. Чацвер. Свя'та ў сіраду' ці ў чэ'цьвер. Ляш ч. ШІПА'ЙКА (ша'йка) жан. Драўлянае вядро, якім дастаюіць ваду з ікалодзежа. Трэ'ба іна ікало'дзяш но'вую ша'йку паве'сіць, а то з гэ'тай абру'ч зьляці'ць. Ж о р. ШАЛА'ЦЦА (шала'цца), -ю-ся, -еш-ся; незак. тр. Бадзяцца без справы. Ен тут адзі'н шала'яцца. Д ук. ШАЛУПА'І (шалуіпа'і) толькі ў мн. Луішны з бульбы. Бу'льба ўжо прывя'ла, дык такі'я то'ўстыя шалупа'і, ця'шка абіра'ць. Бяс. ША'ЛЯ (ша'ля) жан. Шаля (вага з каромыслам). Вы аідзііна'хавыя, хоць,на адно'й іша'лі вас. Хар. ШАЛЬБАБО'Н (ішальібабо'ін) мужч. Гл. т ж о л я. Хоць жме'ню шальбабо'ну дай. Шут. ШАЛЗОСАВАТЫ (шалэ'хаваты) прым. Несабраны, незасяроджаны чалавек. Дзе'ўчына не'ка шалэ'хавата, а хло'пяц харо'шы, ву'чыцца до'бра, адзі'н на ўсю шко'лу. C a e. ШАМО'Т (шамо'т) мужч. Бітае шкло, якое прымепь ваецца да гліны пры вырабе пасуды. Шамо'т атры'мліваецца зь бі'тага шкла i чарапко'ў бі'тай апа'ленай пасу'ды, кап вы'рабы былі' трыва'лейшымі. Г. n. Івянец