Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

лінк.+Дубраўка, Добр.). Параўн. шчадрбукі ў 1 знач., шчадруха. ШЧАДРОУКІ толькі мн., уст., тое, што шчадраванне. Шчадроўкі весела праходзілі, цяпер не так (Беразнякі, Петр. + Стаўбун, Ветк.). Параўн. шчадрбука, шчадруха. 2. песні, якія пяюць на шчадрэц. Шчадруюць з шчадрбукамі (Гарывада, Рэч.). ШЧАДРОУНІК м., уст., тое, што шчадраваннік. Шчадрбунікі пяюць, скачуць (Крыўск, Б.-Каш.); Шчэдрбунікі вадзілі казу, надзяваліся ў цыган, пелі песні (Глінішча, Хойн. + Баравікі, Светл.; Беразнякі, Петр.; Гарывада, Рэч.; Халочча, Чач.). ШЧАДРУ'ХА ж., уст., тое, што шчадраванне. У нас на шчадруху з торбаю па хатах ходзюць (Баравое, Лельч. + Глінішча, Ломыш, Хойн.; Крыўск, Б.-Каш.; Ліпнякі, Лоеўск.; Холмеч, Рэч.; Баравікі, Светл.). Параўн. шчадрбука, шчадрбукі ў 1 знач. ШЧАЛЬ м. бочка. Раней, калі сем'і былі вялікія, гуркі складалі ў шчалі (Баравікі, Светл.). Параўн. шчанік, шчанка, шчань, шчаня. ШЧАМЩЦА незак. пралазіць. Ну куды ты шчамі'шся, тут i так поўна народу (Пакалюбічы, Гом.). ШЧАМЁЛЬ м. шмель. Глядзіце, дзеўкі, бо шчамель укуся (Харашэвічы, Петр.+Марозавічы, Б.-Каш.). ШЧАНІК (ШЧАННІК) м., тое, што шчаль. От, бяда, у мяне рассыпаўся шчанік, няма куды гуркі складаць (Макарычы, Петр.); Наложым на зіму адзін шчанік капусты (Антонаўка, Добр.); Падчатуй шчанік шычас, сало буду лажыць (Барталамееўка, Ветк. + Камаровічы, Петр.). Параўн. шчанка, шчань, шчэня. ШЧАНКА ж., тое, што шчаль. Я на базары шчанку купіў (В. Стралкі, Раг.). Параўн. шчанік, шчань, шчэня. ШЧАНЬ м., тое, што шчаль. Шчань такі на ведзер трыццаць (Холмеч, Рэч.); Я наложыла цэлы шчань агурцоў (Ручаёўка, Лоеўск.+Антонаў, Багуцічы, Ельск.; Аляксандраўка, Хобнае, Калінк.; Бобрык, Чалюшчавічы, Петр.; Заспа, Холмеч, Рэч.; Махнавічы, Маз.; Паганцы, Святое, Светл.; Піркі, Браг.; Харомцы, Акц.). Параўн. шчанік, шчанка, шчэня. ШЧАПОК м. кручок. Зашчапі на шчапок дзверы (Грабаўка, Гом.); Унутры дзверы шчапком прыкрый (Раманавічы, Гом.+Заходы, Рэч.; Карма, Насовічы, Добр.; P. Шлягіна, Ветк