Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1982). Частка 8

гольнікі сталяру трэба: прамы i шмундзел (Суткоў, Лоеўск.). ШМЫГАЙ m. чалавек (худы i высокі). Вунь які шмыгай вырас (Коўчыцы, СветЛ.). ШМЫЛЯ'ЦЦА незак. бегаць. Шмыляюцда яны цяпер усюды (Стаўбун, Ветк.). IIIHAP м., ганчарн. дошчачка (пры дапамозе якой выраўніваюць горла пасудзіны). Добры шнар трэба, каб добрэ выроўнёваць шыйку ў глечыку (Людзяневічы, Жытк.). ШНУРАВАЦЬ (ШНУРОВАЦЬ) незак. адбіваць (пае шнурам). Скажы ему, шчо трэ кажнэ бервяно шнуроваць да абсекваць (Людзяневічы, ЖьЧк.). ШНУРОУКА (ШНЫРОУКА) ж. 1. кашуля (шнур'аваная). У майго ўнука вельмі красівая шнурбука ёсць (Крупейкі + Р. Каменева, Лоеўск.; P. Марымонава, Гом.); Бачыце, пашыла сабе шнырбуку добрую (Чыстыя Лужы, Добр. + Зладзін, Манчыцы, Маз.). 2. шнуроўка, шнур. Я шнуроўкай над шыю, от красіва будзе (Халочча, Чач.). ШНЫ'ПАРЫЦЬ незак. глядзець, выглядваць. Я толькі адвярнулася на мінутку, a ена ўжо i шныпарыць (H. Кузнечнае, Лоеўск.). ШОПА ж., тое, што шапарка. У Ігната ўся шопа забіта сенам (Хракавічы, Браг.); Да хлява прыбудав'алі шбу пу (Вуглы, Ельск.; Глінішча, Хойн.); На зіму сані, калёсы стаўляюць пад шопу (Аравічы, Хойн.); Калісь мы ўсё зярно веялі пад шопаю (Бывалькі, Лоеўск. + Бялёў, Жытк.; Дземяхі, Рэч.; P. Бурыцкая, Лоеўск.; Стадолічы, Лельч.; Хізы, Ветк.). ШОТНІК м., спец, венцер. Возьмем шотнік з сабой на рыбу (Грушаўка, Нар.). ШПАР I ж. паз (для рамы, бярвенняў i інш.). Шпар — ета для моха, шпар выбіў, мох паклаў i палена другое кладзі (Халочча, Чач.); Штоб бірвяно плотна заходзіла ў вушняк, тады i выбіраюць шпар (Р. Шлягіна, Ветк.; Аляксандраўка, Калінк.); Няспорно маю хату шпараваць, бо шпары глыбокія (Вуглы, Нар.; Халочча, Чач.); Для таго каб уставіць вокны, выбіраюць шпары (Багданавічы, Карм.); Шпары дзелаюць, каб мост быў роўны i шчыльны (Рудня, Чач. + Баравікі, Светл.; Гарадзец, Раг.; Гардуны, Добр.; Марозавічы, Б.-Каш.; Меркулавічы, Чач.; Раманавічы, Гом.; Хізы, Янова, Ветк.). Параўн. шпуг