ХЛОПЧЫК м., перан., бат. расліна (дэкаратыўная). Хлопчык цвіце дэл'ае лета маленькімі цвяточкамі (Дарашэвічы, Петр.). ХЛОСКУНІ толькі мн. маніцы. Хлоскуні ўжэ вырвалі з канапель (Дарашэвічы, Петр,). ХЛУДЗЁЦ м., ткацк. стрыжань (цэўкі). Хлудзёц выпаў з цэўкі (Майскае, Жлоб.); Трэба зрабідь для цэўкі новы хлудзёц (Усохская Буда, Добр. + Тонеж, Лельч.; Дубраўка, Івакі, Добр.). ХЛУДЗІНА ж., тое, што халудзіна. Узяў ён вялікую хлудзіну на каня (Ухаў + Суткоў, Ветк.). ХЛУПЯ'НЫ прым. пусты (у сярэдзіне). Во якая хлупяная рэдзька (Залессе, Чач.). ХЛУСЛГВЕЦ м. хлус. Hy i хлуслівец гэнты гамазіншчык, первы раз бачым такога (Багданавічы, Карм.). ХЛЫН м. чутка, хлусня. Пусцілі хлын, што прыехалі суседзі з горада (B. Нямкі, Ветк. + Сідаравічы, Б.-Каш.). ІІараўн. хлынь. ХЛЫ'НУЦЬ зак. стукнуць. Як хлыну, дык адразу сціхнеш (Харошаўка, Добр.). ХЛЫНЬ ж., тое, што хлын. Ета хлынь, дочка, ні вер ім (Палессе, Чач.). ХЛЫПАВАТЫ прым. пакаты. Нешта страха хлыпаватая палучецца (Акцябрскі). ХЛЬГСНУЦЬ зак. сцебануць. Я шчэ раз хлыснуў каня (Холмеч, Рэч.). ХЛЫСТ м. 1. дрэва (будаўнічае). Хлыстбу на хату прывезлі. Трактары цягаюць хлысты (Кароткавічы, Жлоб.+Асарэвічы, Браг.; Багданавічы, Карм.; Баравікі, Светл.; Забалацце, Раг.; Канатоп, Нар.; Пярэдзелка, Суткоў, Лоеўск.). 2. дрэва (спілаванае). Поўны лесавоз хлыстбу нагрузілі. Роўненькіе, бы струны (Людзяневічы, Жытк.). ХЛЬІСТАЦЬ незак., перан. піць. Не давай ёй вады, яна i так цэльны дзень хлышча (Баравікі, Светл.). ХЛЭ'ПНУЦЬ зак. пляснуць, шлёпнуць. Матка, можа, i хлэпне дзіця, ёй ніхто нічога не скажа (Палессе, Чач.). ХЛЮПОТА ж., тое, што халёпа. Такая хлюпота на вуліцы, німожно i вуйці ў магазін (Парэчча, Акц.). Параўн. хвілёпіца, хлёбска, хлюць, хляба, хлякась, хляпа, хляпота, хляпоцце. ХЛЮУ м. хлеў. Карову ў хлюў загналі (Піркі, Браг
Дадатковыя словы
дэлае, хлбпчык, хлупяны, хлынуць, хлыстбў, хлэпнуць, хлюпбта, хляпбта, хляпбцце
9 👁