X ХАБ АТ м. дрэва (з сітавінай). Хабат у бярвеннях папаўся (Чалюшчавічы, Петр.). ХАБОША I ж. сетка (рыбалоўная). Поставіў коша, а туды налезло ўюноў, а ў хабошу — шчучкі (Грушаўка, Нар.); Мы зрабілі хабошу i пошлі ловіць рыбу (Бялёў, Жытк.). ХАБОША II ж. бот (стаптаны). Ну i чэрэвікі ў тэбэ стоптаные, як хабошы (Грушаўка, Нар.). ХАБУ'НЯ ж. дрывотнік. Хаўроня, схадзі ў хабуню торху прынясі (Зарэчча, Жлоб.). ХАБУ'РА ж. канец. Навядом мы ёй хабуру. Як шандарахнуў разок i хабура (Быч, Карм.). Параўн. хана II. ХАВАЛКА ж. хованка. Дзеці ў хавалку гулялі (Вышалаў, Петр. + Прудок, Калінк.). ХАВАТНЫ прым. трухлявы. Хаватнае дзерава ўпала за ноч (Ламавічы, Акц.). Параўн. хаўтны, хвабатны. ХАДАК м. стойка. Дадуць малому хадак, дык ён i ходзя памалу (Усохская Буда, Добр. + Дубраўка, Добр.). Параўн. хадулькі, хадуля, хадун у 1 знач., хадунец, хадунчык, хадуны, хадуха, хадушка, хадылка, ходалка, ходачкі, ходка. ХАДАНУ'ЦЬ зак. пайсці, пакрочыць. Прама лесам i хаданула дадому (В. Бор, Хойн.). ХАДЖАІН м. муж. Мой хаджаін буў добры гаспадар (H. Дуброва, Акц.). Параўн. хадзяін. ХАДЗІЦЬ (ХОДЗІЦЬ) незак. 1. заляцадца (да жанчыны). Мой чалавек ніколькі не хадзіў да мяне, мы неяк адразу пабраліся (Буйнавічы, Лельч. + Касцюкоўка, Гом.). 2. выходзіць (замуж). Мая дачка тры разы ха(H. Дуброва, Акц.). Параўн. хадзяін. ХАДЗЯЧН (ХАЗЯЯН) м. 1. гаспадар. Хадзі да хадзяіна (Камаровічы, Петр.); Толькі што гаварылі аб хазяіне гэтага дома (Забалацце, Раг. + Багданавічы, Карм.; Баравікі, Светл.). 2. тое, што хаджаін. Мой хадзяін за мене ўсё робіць (Лукі, Жлоб.); А мой хазяін пісьмо прыслаў ca Жлобіна — ён там на курсах вучыцца (Марозавічы, Б.-Каш.); Хазяіна няма дома, так што прыходзьце другі раз (Краўцоўка, Гом. + Аравічы, Хойн.; Баравікі, Светл.; Брынёў, Петр.; Забалацце, Раг.; Кабанаўка, Жлоб.; Кавака, Браг.; Камаровічы
Дадатковыя словы
хаббшу, хаббшы, хабуня, хабўню, хабўра, хабўру, хадануць, хаданўла, хадўлькі, хадўля, хадўн, хадўнчык, хадўха, хадўшка, хбдалка, хбдачкі
6 👁