Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

высокая трава (Неглюбка, Ветк.)//сена. Саку' ня хочуць каровы есьці (Неглюбка, Ветк.). САКАЛЕ'ЦЬ зак. акалець, замерзнуць. Ты сакале'ў, лажысь спаць (Астроў, Раг.). САКАЛІ'ЦА ж., заал. сакаліха. Сакалі'ца быстра летает. Кохці ў сакалі'цы бальшыя (Дубраўка, Добр.); Сокал адзін паляцеў на здабычу, сакалі'ца засталася ў гняздзе (Ямпаль, Рэч.). Параўн. сако'лка I. САКАЛЯНЯ'ТКА н., памяти, да сакаляня. Сакаляня'тка — дзіцянё сокала (Насовічы, Добр.). САКАТА'ЦЬ незак. 1. кудахтаць. Курыца сако'ча, несціся будзе (Ямпаль, Рэч. -f Юравічы, Калінк.); Чуеш, як бусел сако'ча (Дуброўка, Добр.); 2) перан. гаварыць (хутка). Сако'ча языком, што курыца, i цяпер во ні дае гаварыць (Барталамееўка, Ветк.)//смяяцца. Такая смешная дзеўка: з нявошта сако'ча i сако'ча без упынку (Хальч, Том.); Сако'ча на ўсю хату (Мормаль, Жлоб.+ і+Бялёў, Жытк.; H. Гута, Гом.). САКАТУ'Н м. певень. Сакату'н з рання пачынае спяваць (Баравікі, Светл.). CAKE'PA (COKE'PA, COKI'PA) ж. сякера. На дрывотні ляжыць саке'ра (Засінцы, Ельск.); Соке'ра ляжала под повэццю (Бялёў, Жытк.); Возьмі сокі'ру да поколі дровы (Дарашэвічы, Петр.+Аравічы, Хойн.; Баравікі, Светл.; Верасніца, Жытк.; Вуглы, Hap.; Запясочча, Жытк.; Заспа, Рэч:; Камаровічы, Петр.; Красная Ніва, Хойн.; Лужы, Жлоб.; M. Аўцюкі, Калінк.; Чырвоная Дуброва, Рэч.); Дровы сякуць саке'рай (Юравічы, Калійк.). САКЕ'ЦЬ незак. сячы. Ляжэце, а нада було б дровы саке'ць (Хамінка, Лоеўск.). Параўн. се'каць, се'кці, се'кчы. САКО'ЛІЦЬ незак. вышываць (мярэжкай). Канцы рушніка трэбо шчэ сако'ліць. Я сако'ліла кабат (Старажоўцы, Жытк.). САКО'ЛКА I ж., заал., тое, што сакалі'ца. Паляцела сако'лка (Вуглы, Браг.'+Насовічы, Добр.). САКО'ЛКА II ж. мярэжка. У падушцы зробляна сако'лка з працягнутай ніткай. Сако'лка ўдалася прыгожай (Старажоўцы, Жытк.). Параўн. сако'льчык. САКО'ЛКА III ж. майка, Я б купіў сабе сінюю сако'лку ды ўсе малыя (Шалухоўка, Ветк.); Ужо ў сако'лцы холадно хадзіць (Н.-Мазолаўу Жлоб.-fБелы Пераезд, Петр.; Сізаны, Ельск