Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СЦЯБА'ЛКА ж., спец, трапло. Дай мое сцяба'лку, бо лён не сцябаны (Белы Пераезд, Петр.). СЦЯГА'ЦЦА 'незак., перан. цягнуцца (доўга). От табе ўжэ i мінуты сцяга'юцца (Грушаўка, Нар.). СЦЯБО'К (СЦШО'К) м. чалавек (які крочыць шырокімі шагамі). Са сцібко'м кадькі ні бяжы, не сойдзешся (Г. Слабада, Рэч.). СЦЯГНГК м. сцягно. 3 сцягніка' каўбасы чынам (Меркулавічы, Чач.). Параўн. сцягня'к. СЦЯТЦІСЯ зак. прачнуцца. Як бы сця'гціся заўтра рана, дык можна па грыбы схадзіць (Бялёў, Жытк.). СЦЯГНЯ'К м., тое, што сцягні'к. Забілі кабана, дык адзін сцягня'к аддала сыну, a другі дачцэ - (Майсееўка, Акц. + Чалюшчавічы, Петр.). СЦЯЖА'Р м. жэрдка (пасярэдзіне стога). Сцяжа'ры забіваюць, каб ведер не здуў стог (Баравікі, Светл.). СЦЯКЛІ'НА (СЦІКЛГНА) ж. шкло (аконнае). Ён учора выбіў сцяклі'ну ў вакне (P. Шлягіна, Ветк-). СЦЯКЛЯ'НКА (СЦЕКЛЯ'НКА) ж. банка (шкляная). Сцекля'нка вісіць на колі (Дзяржынск, Лельч.); Вазьмі сцякля'нку i прынясі вады (Уб.-Рудня, Лельч.). СЦЯНУ'ЦЦА зак. паварухнудца. У бок так закалола, што й сцяну'цца не магла (Задуб'е, Раг.). СЦЯНУ'ЦЬ зак. патрэсці. Сцяні' сліву, каб пападалі ўніз (Вышалаў, Петр.). СЧЭ'ЗНУЦЬ зак. ссохнуць. Каля маёй хаты дрэва счэ'зла (Карчовае, Хойн.). СЫГЛА'ЦЦА зак. пасябраваДь. Іны так сыгла'лісь, ні знаю, што будзе далей (Амельна, Раг.). СЫНКАВА'ННЕ н. пасынкаванне. Трэба ўжо думаць аб сынкава'нні памідораў (Барталамееўка, Ветк.). СЫНКАВА'ЦЬ незак. пасынкаваць. Ты ўжо памідоры сынкава'ла? (Барталамееўка, Ветк.). СЫНО'К я., тое, што ступка ў 3 знач. У верхнім камні ёсцька сыно'к, куды сыпецца зярно (Асінаўка, Чач.). СЫРАВЕ'Ц м. квас (хлебни). Добра было б дастаць сыраве'ц з пограба, а то смажыць (Яланы, Светл.). СЫРАМАЦЬ ж. дровы (сырыя). Сы'рамадь адна, ніяк не гарыць (Галееўка, Гом.). СЫ'РНІК м. клінок. Сы'рнік парваўся саўсім (Апанасаўка, Гом.); Памый сы'рнік, а то ён у тварагу (Ka' у