Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СТУ'ПКА ж. 1. ступка, От нацёрла маку ў сту'пцы да пірагі буду пекдь (Дубраўка, Дбор. + Багуцічы, Ельск.; Залессе, Чач.); 2. сальніца. Насып, доню, солі ў сту'пку (Грушаўка, Нар.); 3. адтуліна ў жорнах. Збожжа засыпаюць ў сту'пку (Залессе, Чач.); 4. калодка (у коле). У сту'пку ўдзелуюцца Спіцы (Неглюбка, Ветк.). СТУСАВА'ЦЦА зак. уладкавацца. Ізноў усё стусу'ецца i будзе, як i было (Быч, Карм.). СТУ'СЛА ж. сталюга. Без сту'сла нельга зрабіць рамца (Засінцы, Ельск.); Шчас прынясуць сту'сла i будзем доскі рэзаць (Халочча, Чач.). СТЫКА'ЦЦА незак. знаходзіцца. Дык яна дома i не стыка'едца (Піркі, Браг.). СТЫЛЕ'ЧА ж., экспр. холад. На двары такая стыле'ча стаіць (Янова, Ветк.). Тіараўн. стыль. СТЫЛЬ ж., тое, што стыле'ча. Ох, стыль якая, носу не высуніш (Піркі, Браг. + Насовічы, Добр.; Ухаў, Ветк.). СТЫ'РТА ж., перан. дзежка, кубел. Шчэ ў мене непачатае сты'рта жыта (Завайць, Нар.). СТЫ'РЫЦЬ зак., груб, украсці. Шчо ты ўжо сты'рыла? Ці не бульбы? (Дубраўка, Добр.). Параўн. сцёбнуць у 2 знач., сцы'брыць. СУ'БАР (СУ'БОР) м„ толькі адз. сумесь (збожжа, мукі). Су'бар — смешанае зерно, унь, у мяне куча су'бару: ячменю з жытам (Хізы, Ветк.); Су'бар —'ета калі змешваюць ячмень i грэчку; i бліны пячы добра з яго (Хізы, Ветк. + Кароткавічы, Жлоб.); Су'бор не кажды дзелаў, а хто багацей буў (Холмеч, Рэч.); Намяшаеш аўса, шчэ чаго-небудзь, ды звязеш, перамелеш на су'бар (Кароткавічы, Жлоб. + Бабовічы, Гом.; Дубраўка, Добр.; Неглюбка, Ветк.; Шылавічы, Б.-Каш.). СУ'БАРНЫ прым. сумесевы, змешаны (пра муку). Трэба купіць мяшок су'барнай мукі, а то ўжэ канчаецца (Багданавічы, Карм.); У калгасе* болыд для Ската мелюць, такую робяць су'барную муку, падмешваюць у корм (Кароткавічы, Жлоб. + Неглюбка, Ветк.). СУ'ВЕРТАК м. вязанка (лыка). Трэба ісці ў лес i надраць хоць су'вертак луцДя (Баравікі, Светл.). СУВО'ЙКА ж. сувой. Вон колькі баба суво'ек наткала (Кірава, Жлоб.). СУВО'ИЦЫ толькі мн. прадоўжаны край i бёрда, у