Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СМЯХО'ЦЦЕ н., экспрэс. смех. Ой, там такое было смяхо'цце! (Піркі, Браг.). СМЯХУ'Н м. жартаўнік. Пятро ў нас смяху'н (Неглюбка, Ветк). СНОВА'ХА ж. снавальшчыца. У нас кроены сноваць заўеёды добру снова'ху завуць (Стадолічы, Лельч.). СНЕГАЛО'М м. дрэвы (зламаныя снегам).' Снегало'м — ета дрэвы, якія павалілі снегам (Бабовічы, Гом.) Як буран' прайшоў, столькі снегало'му нарабіў (Бялёў, Жытк.); У гэтым году булі снегало'мы (Дара' шэвічы, Петр.). СНЕГАУЦЬГ толькі мн. боты (жаночыя). Каб трохі падбіць каблук снегаўцо'ў, дык i бегала б шчэ зіму ('Вышамір, Рэч.). . СНЕДЗЬ ж., спец, дошка (для закрывания лятка). Каб дзе дошку ўзяць добрую, трэба снедзь зрабіць (Miлашэвічы, Лельч.). СНГМШЧЫК м. фатограф. У нас у дзярэўні німа свайго сні'мшчыка (Дубраўка, Добр.). СНО'ЗА ж., тое, што скабка. Выдягні сно'зу з пальца (Грушаўка, Hap.). CHO'CAK м. яйцо (малое). Маладзенькі куры сно'скі даюць (Баравікі, Светл.). СО'БСЦВЕННА прысл. асабіста. ТІірадай, ніхай ён со'бсцвінна прыдзе (Радзівілавічы, Раг.). СО'ДНІК м., кулін. блін (на содзе). Разводзім на вадзе i содзе i пячом, потым складаем учацвёра — со'днік (Грушаўка, Нар.); А то малыя ў нас бліны, так іх со'днікамі мы называем (Аравічы, Хойн.). СО'ЙКА ж., кулін. сайка (з салодкага цеста). Ды вазьмі ж ты со'йку, яна ж смашная (M. Аўцукі, Kaлінк.). . СО'ЛАНКА (СО'ЛІНКА, СО'ЛЯНКА) ж„ тое, што сала'мка. Прыелася етая со'ланка ўжэ (Маркавічы, Гом.); Мой зяць як прыедзе, зиусёды яму со'ланку вару (Дубраўка, Добр.); Кажды дзень со'лінка да со'лінка (Зялёныя Лукі, Гом.); Вараная бульба ў нас завецда со'лянкай (Насовічы, Добр.); Параўн. салёнка, сало нікі. СОЛАМ'Е (СО'ЛАМЯ, СОЛАМ'Я) н., толькі аоз. чалеснік. У печы абвалілася солам'е (Вуглы, Ельск.); Пастаў гаршчок у сола-м'е (Ломыш, Хойн.); Дровы гараць добра, дык хаця б со'ламя не загарэлася (Карот