Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

Чач.); На сло'нчыку сістра чысціць бульбу (P. Шлягіна, Ветк. + Багданавічы, Карм.). СЛУ'БІК м. сейбіт. Добры Якаў колісь слу'бік буў (Дубраўка, Добр.).* СЛУ'БЦІ незак., тое, што скуба'ць. Нявестка прыедзе, забіла курыцу, a цяпер слу'бці трэба (Дарашэвічы, Добр.). СЛУКА' ж., заал. слонка, вальдшнэп. Колькі разоў табе казадь? Ня бяры слуку', мясо не ўкуснае. Вальдшнэпа ў нас старые слуко'й называюць (Бялёў, Жытк.). СЛЮЗЯ'НКА ж., тое, што слізу'ха. Слюзя'нкі вельмі праціўна браць (Даманавічы, Калінк.). СЛЮ'НЬКА ж., заал. рыба (дробная, слізкая). Каму слю'нькі тыя трэба? (Холмеч, Рэч.). СЛЮТА' ж. слота. Слюта' якая на дварэ, не вылазіў бы з хаты (Холмеч, Рэч.). СЛЯЗІ'ЦЬ незак. плакаць. Чаго вы слязі'це? (Піркі, Браг.). СЛЯПА'К м., арх. каганец. Патушыце сляпа'к i запаліце лямпу (Вуглы, Ельск.); Сляпакі' булі, яны дымілі толькі (Піркі, Браг.). СЛЯСО'К (СЛІСО'К) м. узлесак. На празнік хлопцы i дзеўкі ідуць у слісо'к, ідуць весяліцца (P. Шлягіна, Ветк.).. СМА'ЖАНЧЫК (С-МА'ЖЭНЧЫК) м„ памянш. кавалачак (смажаніны). З'еж сма'жэнчык, сало ж таке добрэ (Грушаўка, Hap.). СМАЖО'НІКІ толькі мн. бульба (смажаная). Яна толькі, смажо'нікі ўмее гатаваць (Заспа, Рэч. + Верасніца, Жытк.; Вышалаў, Петр.; Мікулінічы, Браг.). СМАКТУ'Н м., бат. кветка (канюшыны). Мы ў вайну, у галадоўку ca смактуна'мі хлеб пяклі (Дубраўка, Добр.). СМАЛА' \ ж. смала (з дрэва). Сёння пашла сабіраць смалу' ў лес (Насовічы, Добр.). СМАЛА' II ж., толькі адз., тое, што салёна. Трэба ісці здаіць смолу' (Ляскавічы, Петр.+Стадолічы, Лёльч.). Параўн. смаліна' смалі'чка, смо'лак, смо'лка. СМАЛГАВА'ТЫ прым., смуглявы. Вунь у соседа дзеці смолгова'ты (Аравічьу, Хойн.). , ў СМАЛІНА' ж., тое, што салёна. Смаліда' — такое ліпкае малако перад ацёлам (Дубраўка, Добр). Параўн. смала' II, смалі'чка, смо'лак, смоўлка