Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СКАЛАНДА' ж. скандал. Вечна там так, як устрояць бабы екаланду', хоць вушы затыкай (Быч, Карм.); Век жывуць са скаландо'й. СКАЛАЦГЦЬ зак. збіць (масла). У нас як сабярэ хто смятаны, дак скало'ціць у макотрыку (Палессе, Чач.). СКА'ЛІ толькі мн.у спец, разведка (пчаліная). ГІашлі мае пчолы ў ска'лі (Быч, Карм.+Стадолічы, Лельч.); Пчолы паляцелі на ска'лі (Забалоцце, Par.). Параўн. скалля', ска'ль. С КА'Л ІЦЦA незак., экспрэс. 1. смяяцда. Не еядзіць спакойна, a ўсё ска'ліцца (Запясочча, Жытк. + Зарэчча, Жлоб.; Паганцы, Светл.); 2. прыжмурвацца. Чаго ты ска'лісся? (Шарыкі, Ельск.+Антонаў, Ельск.). СКА*ЛКА ж. трэска (для здабывання агню). Ска'лку з губою крешуць аб кресало (Вуглы, Hap.). СКАЛЛІ'ЦЬ незакспец. разведваць (аб пчолах). Пчолы скалля'ць (Неглюбка, Ветк.). Параўн. скалява'ць. СКАЛЛЯ' (СКАЛ'Я ') ж. спец., тое, што ска'лі. Скалля' ў пчол — ета разведка (Неглюбка, Ветк.); Пчолы разведуяць новыя мяста — ету разведку называюць скалля' (Дубраўка, Добр.+Быч, Карм.; Марозавічы, Б Каш.; Хізы, Ветк.); Скалля' на цветах лётае (Холмеч, Рэч.-f Багданавічы, Карм.; Баравікі, Светл.); Скалля' ўжэ паляцела (Сямёнаўка, Рэч,+Пабеда, Ветк.; Стаўбун. Ветк); Лятаюць у скалю' пчолы (Піркі, Браг.+Бабовічы, Гом.). Параўн. ска'ль. СКАЛО'ЦША м. маслёнка. Скало'ціна застаецца, як масла саб'еш (Багданавічы, Карм.); Скало'ціна смашная з хлебам (Капань, Рэч.). Параўнускало'цьвіна, скало'чанка. СКАЛО'ЦЬВША ж.,' тое, што скало'ціна. Скало'цьвіна — астаткі пасля таго, як зробяць масла (Р. Бурыцкая, Лоеўск.+Барталамееўка, Ветк.); У місцы стаяла скало'цьвіна (Ўхоў, Ветк.+Асінаўка, Чач.); Скало'цьвіну ў нас вельмі Сцёпка любя (Хізы, Ветк.+Жгунь, Добр.; Неглюбка, Ветк.), Параўн. скало'чанка. СКАЛО'ЦЬ зак. закалоць. Мы ўжо кабана скало'лі (Аравічы, Хойн.); Скало'лі ж парася (Піркі, Браг.). СКАЛО'ЦЦА зак. згубіць след (пра сабаку). Тут Трызор i скало'ўся (Юравічы, Калінк.). СКАЛО'ЧАНКА ж. тое, щто скало'ціна. Як здзелаю