Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

САРУ'ДАВАЦЬ зак. справіцца. Яна ca сваёй пайкай аніяк ня еару'дая (Быч, Карм.). ■ САРУ'Н м. шарпак. Сару'н сёння не правальваецца (Неглюбка, Ветк.). Параўн. се'ран, се'рань, сяро'н. САСНЯ'К м. сасоннік. Сасня'к расце асобенно дзе пяскі (Ламавічы, Акд.); Во'сь i прайшлі мы сасня'к ма* лады, а вунЬ там стары (Бялёў, Жытк.); Хадзем у cacняк, дак хоць грыбоў прынясём (Пярэдзелка, Лоеўск). САСО'ЛКА ж. лядзяк. Сасо'лкі звісаюць з стрэХ (Броніца, Б.-Каш.). Параўн. сасю'ска. САСЮ'СКА (САСУ'СКА) ж., тое, што сасо'лка. 3 страхі свешваюцца балыцыя сасю'скі (Бялёў, Жытк.); Бач, якія ледзяныя сасу'скі (Юравічы, Калінк.). САТВАРЬІ'ЦЬ зак. вытварыць. От сатвары'у мой унук! (Дубраўка, Добр.). САТКНУ'ЦЬ зак. абуць (на босу ногу). Я абуў сапог з парцянкай, а ён саткну'ў боты (Чалюшчавічы, Петр.). САУКА'ЦЦА незак. швэндацца. Муй чолавек усё утро саўка'уся (Аравічы, Хойн.). САУКО'ТНЩА ж. ягада (цёртая). От сходзім за малінай ды наробім увечары саўко'тніцы (Бялёў, Жытк.). САУМЕ'СНЫ прым. змешаны. Бяроза, алешына— то саўме'сны лес (Дарашэвічы, Петр.). САУРАМЯ'НКА (САУРЭМЯ'НКА) ж. хата (для часовага жылля). Ганна ў саўрэмя'нцы жыла, пакуль свой дом не адрамантавала (Кароткавічы, Жлоб.). СА'УЧА м. сват {на вяселлі). У нашай вёсцы бяруць са'ўчу не аднаго, а мо дзесяць (Бялёў, Жытк.). САХА' I. ж. саха. Аралі сахо'й землю (Насовічы, Добр.). САХА' II ж.'шула, слуп. Добрыя, моцныя ж стаў сахі' (Аравічы, Хойн.); Сахі' стаяавіць нада ў гумне (Хізы, Ветк.+Пярэдзелка, Лоеўск.); 2. стоўб (калодзежа-жураўля). Во ета тоўсты стоўб, на якім вочап, ета ў нас саха' (Дубраўка, Добр.); С аху'дзелалі дубоваю( каб доўга стаяла (Любань, Б.-Каш.); Журавель дзержыцца на сахе'(Аравічы, Хойн.+Быч. Карм.). САХА'Р м. сахор. Вяроўка парвалася, саха'р сагнула (Ст. Буда, Б.-Каш.). САХАРЫ'ЦЬ незак. цукраваць. Мы ўжэ сваю смородыну сахары'лі (Дзяржынск, Hap.). САХАРЫ'ЦЦА незак. цукравацца. Цэлая ліпоўка мёду пачала сахарыцца (Пабеда, Ветк