Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

дзе няма СульЬы, адна сарако'ўка (Б.-Люшава, Б.-'Каш.). САРАКО'УКА IV ж., тое, што сарака' ў,2 знач. Па дзеду трэба іправіць сарако'ўку (Баравікі, Светл.). Параўн. сарачы'ны. САРАМЯ'ЖЫ прым. сарамяжлівы. От хлопец сарамя'жы (Стаўбун, Ветк.); Болыпы хлопчык у нас вельмі сарамя'жы (3adna, Рэч.+Вышалаў, Петр.); Ну, чаго ты такі сарамя'жы? (Неглюбка, Ветк). САРАНА' ж. 1. заал. саранча. Сарана' з'ядае дрэвы (Дарашэвічы, Петр.); 2. перан.,зборн. дзятва. Напладзіў сараны' што б табе чорт! (Холмеч, Рэч.). САРАПА'Н м. сарафан. Сарапа'н у цябе прыгожы (Камаровцш, Петр.); Сарапа'н я табе купіла (Там жа). САРАПУЛА, ж. сыракваша. Гарлач сарапу'ты паставша аттапліваць у печ (Асінаўка, Чач.); На гуляния я сабраўся, штаны рабыя надзеў, сарапу'ты нахлебаўся i вісялей на жысць глядзеў (Палессе, Чач.); Сарапу'ту аддаю свінням (Асінаўка, Чач.). Параўн. скаку'ха II. САРАЧЫ'НЫ то а ь к і мн., тое, што сарака' ў 2 знач. Сарачы'ны — памінкі на саракавы дзень (Хутар, Светл.); Пазвалі жанчын, наварылі розных страў ды i сарачы'ны зрабілі (Баравікі, Светл.); А на сарачы'ны зноў людзей багато було (Баравое, Лельч.+Беразнікі, Петр.; Гармаві.чы, Жлоб.; Ломыш, Хойн.). Параўн. сарако'ўка IV. САРВА'ЦЬ зак., перан. забраць. Далi б хто прыехаў да i сарва'ў яе адтуля (Аравічы, Хойн.). САРДЭ'ЧАНЬКА ж., памяти, да сэрца. Ой, баліць маё сардэ'чанька (ЗгІпясочча, Жытк). САРО'КА ж., кулін. аладка. Хіба ж у горадзе ў вас добрыя сарокг' без печы? На газе не іспячэш (Бялёў, Жытк.); Замясіла цеста, зараз саро'кі буду пекці (Там ж а). САРО'ЧАЧКА ж., памянш.' да сарочка. Падай мне чыстую саро'чачку, перадзену дзіця (Ч.-Буда, Добр.); Перамый яму саро'чачку (Баравікі, Светл.); Саро'чачкі маленькія такія, мякінькія (Р.-Барталамееўская, Чач.). САРПА'НКІ толькі мн. кужаль. Сарпа'нкі будуць на сповівала (Верасніца, Жытк.). САРТО'УКА ж. гатунак бульбы. Накінуліся былі на сарто'ўку, але цяпер зводжуюць, гніе штось (Быч, Карм