Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 5

стаіць поўная кадушка рахма'ніцы (Навасёлкі, Хойн.). РАХУ'БА ж., толькі адз. выгада. Вон без раху'бы на таку работу не пойдзе, ето не такі чалавек (Капцэвічы, Петр.). РАХУ'НАК м., толькі адз. лад, парадак. Пакапалі ж бульбу, да ходь ба ёй які раху'нак даць (Чаплін, Добр.). РАЧКАВА'ЦЬ незак. працаваць (цяжка). Гэта it ідзі, рачку'й, рачку'й, затое толк е (Бялёў, Жытк.). РАЧКА'ТЫ прым. вірлавокі. Погледзі, екі рачка'ты, аж гледзець страшно (Буда Сафіеўская, Лельч.). РАЧЭ'УНЯ ж. прылада (для лоўлі ракаў). Рачэ'ўняй у нас рэдка пользуюцца, усё рукамі ловяць ракаў (Піркі, Браг.). РА'ЧЫЦЬ незак. жадаць. Хто мне тое ра'чыць, хай на сабе пабачыць (Р. Антонаўская, Калінк.). РАШАТНГК м. прыстасаванне. (для затрымання маткі ў вуллі). Трэ було б з рання рашатні'к паставіць (Н. Дуброва, Акц.). РАШАЦЮ'К м., бат. махавік (грыб). У нас не ўмеюць гатаваць рашадюш' ў страву (Баравое, Лельч.). Параўн. рашо'тнік, рашо'цік, рашэ'тнік. РАШНЯ'К (рошня'к) м. кабан (гадовага ўзросту). От рошняка' вукормілі, вон ужэ i ўставаць скоро не будзе, такі гладкі (Стадолічы, Лельч.). РАШО'ТНІК м., бат., тое, што рашацю'к. У рашо'тніка дзірачкі, як бы хто гваздом парабіў (Беразнякі, Петр.); Ты бярэш рашо'тнікі? А я іх ні вельмі люблю (Даманавічы, Калінк.). Параўн. рашо'цік, рашэ'тнік. РАШО'ЦІК м., бат., тое, што рашацю'к. Рашо'цікі— цёмна-жоўтыя, на высакаватай ножцы, з дзірачкамі пад шапкай (Каравацічы, Рэч.). Параўн. рашо'тнік, pa* шэ'тнік. РАШЧЬГНА ж-, толькі адз. рошчына. Рашчы'на патходжвае, кісне (Палессе, Чач.); Пагана якая-то рашчы'на, бо хлеб не пудышоў (Калінічы, Нар.). Параўн. po'cчынок. РАШЫ'ЦЬ зак. зрасходаваць. Сахар той ты рашы'ла? (Забалоцце, Par.). РАШЭ'ТНІК м., бат., тое, што рашацю'к. Рашэ'тнік падобны на маслюк, жоўтага цвету, у нізінах расцець (Забалацце, Б.-Каш.); 3 рашэ'тнікамі булён добра варыць (Бялёў, Жытк.). Параўн. рашо'тнік, рашо'цік. РАШЭ'УКА ж., тое, што расшы'ўка II. Сільно кра