Р.-Шлягіна, Ветк.); Першыя шагі дзіця робіць у павучку (Пянчын, Б.-Каш.). ПАВЫКУДЛЬГЧВАЦЬ зак. павырываць (валасы). Яшчэ раз падлезь, то i валасы павыкудлычваю (Перароў, Жытк.). ПАВЬГПУЛІЦЬ зак., зневаж. вылупіць (вочы). Боны павыпуле i сядзіць (Холмеч, Рэч.). Параўн. паказлаваць.. ПАВЯДЗЁНКА ж. звычай. Няма ў нас такое i павядзёнкі малым хлопцам шапку насіць (п алессе, Чач.). ПАВЯРНА'ЦЦА зак. вярнуцца. Каторыя павярналіся, каторыя пагіблі (Піркі, Браг.). ПАВЯРХУ' прысл. паверсе. Здаецца i прыцэліўся ўжо харашо, а не, глядзіш — павярху (Халочча, Чач.). ПАГАДАВА'ЦЬ зак. пакарміць. Яна б прибегла, дзіцёнка пагадавала, дый ішла, куда ёй нада (Грушаўка, Добр.); Пагадуй дзіця малочнай катай (Замосце, Калінк.). ПАГАЛЁНАК м. шкарпэтка (без ступні). За вечар i пагалёнак звязала (Ліпляны, Лельч.); Звяжу пагалёнак, дык мала астанецца (Марозавіны, Б.-Каш.); Пагалёнак нецяжка вязадь, пятку цяжалей (Піркі, Браг.). Параўн. паголенак. ПАГАМАНКЦЬ зак. 1. тое, што пабалбатаць. Любіць брыгадзір пагаманіць са мной пра колісьню работу (Шырокае, Б.-Каш.). Параўн. падудукаць, пакугікадь, пацубёнькаць. 2. паўшчуваць. Пагамані на хлопца: кажуць, вупіць ласы (Дзвіжкі, Ельск.). ПАГА'НЫI прым. 1. дрэнны. У яго нешта паганы настрой (Марозавічы, Б.-Каш.); Улетку дарога харошая, увесну ж паганая (Піркі, Браг.); 2. злы. Гэты ж сабака такі паганы, людзі баяцца яго, на ўсіх кідаецца (М. Аўцюкі, Калінк.); 3. неядомы. Ёсць у нас i паганыя грыбы (Неглюбка, Ветк.). ПАГА'НЫ.ІІ прым. дробны (пра грошы). Я не паганыя грошы зарабляю (Узнаж, Светл.). ПАГАНЯ'ЦЬI незак. паганяць (каня). Паганяй хутчэй, бацька, коней (M. Аўцюкі, Калінк.). ■ПАГАНЯЦЬ' II зак., с/г абагнаць (булъбу). Паганяць нада заўтра картошку (Халочча, Чач.). ПАГАНЯ'ЦЬIII незак. патакаць. Вы паганяіця ўсігда за дзіцямі, таму яны такія i капрызныя (Палессе, Чач.). Параун. патыкаць II