Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1978). Частка 4

ПАСТА'ЦЬ (постаць) ж. 1. загон, паласа (жыта). Раней кожны калгаснік сеяў на сваім агародзе пастаць (Навасёлкі, Петр.).; 2. месца (жняі, касца на паласе). Раз узяла етаю постаць, так нечага дарма суяціца (Быч, Карм.). Параўн. постаць у 2 знач. ПАСТАЯ'ЛКА я/с. 1. малако (пракіслае). Налі сабе пастаялкі ў кружку (Слабодка, Ветк.). Параўн. пастаяўка.; 2. смятана. Мама, дай пастаялкі (Неглюбка, Ветк.). ПАСТАЯ'ННІКІ толькі мн., тое, што палавінкі ў 1 знач. Хутка садзіся есці, а то пастаяннікі ўжо астылі (Ямпаль, Рэч.). Параўн. паронка ў 1 знач., паронкі ў 2 знач., парункі, пасалёнка. ПАСТАЯ'УКА ж., тое, што пастаялка ў 1 знач. Дзеўкі, выпіце хоць пастаяўкі (Быч, Карм.). ПА'СТВА ж. 1. выпас (кароў). Ну й паства ж сёння была цяжкая, штоб яе прах (Халочча, Чач.); 2. плата (пастуху). Пастух збірае паству, калі адпасе жывёлу (Марозавічы, Б.-Каш.). ПАСТО'ПАК м. атопак. I ад пастала застаецца толькі пастопак (Баравікі, Светл.); Занесла пастопкі ў хлеў (Р.-Марымонава, Гом.). Параўн. патопак. ПАСТРАХА'ЦЦА незак. баяцца. Так ужо пастрахалась кароўку купляць (Піркі, Браг.); Маю Надзю сваталі, дык пастрахалася ісці, маладая шчэ (Піркі, Браг.). ПАСТРОТЦЬ (пострбіць) зак. адрамантаваць. Построю колесо i поедзем у Загурье (Бялёў, Жытк.); Аддай Аркадзю сапагі, а ён табе іх пастрбе (Кароткавічы, Жлоб.). ПАСТУ'ЛІ толькі мн., тое, што пасталы. У пастулях узімку хадзіла (Піркі, Браг.). Параўн. пахлапні. ПАСТУХО'ВА СУМКА (пастушная сумка) бат. стрэлкі. Пастушная сумка пад платамі расце на гародах, яна, як сумачкі (Дубраўка, Добр.); А на маём гародзі німа пастуховай сумкі (Пучын, Браг.). ПАСТЫЛЮ'ЖНЬІ прым., зневаж. надакучлівы, назойлівы. Ідзі ты, пастылюжны (Неглюбка, Ветк.). ПАСУ'ДНІК м. шафа (для пасуды). Пасуднік свой я ўжо даўно выкінула (Бабовічы, Гом.). ПАСУ'НУЦЦА зак., зневаж. пайсці (паволі). Ужо пасунуўся ён ca двара (Навасёлкі, Петр.), ПА'СУШ м. рамка (без мёду). Калі щчэ рамку пчолы не запоўнілі мёдам, t q ета i будзе пасуш (Піркі, Брат