Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

НЕДАЛУ'ЖНЫ прым., груб., тое, што негадзяшчы. А ета скрозь як не ўдасца, так i памрэ недалужным. (Багданавічы, Карм.). Параўн. нікудышны, нічогі ў 3 знач. НЕДАПГТКІ толькі мн. рэшткі. Уее недапіткі злілі яму (Задуб'е, Раг.). НЕДАРЭ'КА аг., груб., тое, што невёдало. Вялікая вырасла, а такая недарэка (Паганцы, Светл.). Параўн. недалуга, недацёпа, нёўра, няўмёка. НЕ'ДАСАЛЬ ж., толькі адз. отрава (недасоленая). .Не боршч, а недасаль нейкая (Быч, Карм.). Параўн. нёдасолка. НЕДАСЕ'К м., тое, што недабой. Слабыя ў мяне рукі, таму i недаеёк палучаецца (Піркі, Браг.); Як добра не прыб'еш, то палучыцца недасёк (Кароткавічы, Жлоб.); Пилатно, недабітае бердам, у нас недасёк называюць (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. недасёка. НЕДАСЕ'КА ж., тое, што недабби. Я так скасіла кроены, што нарабіла недасёк (Кірава, Жлоб.+Будкі, Нар.; Старажоўцы, Жытк.; Халочча, Чач.); Параўн. недасёк. ■ НЕДАСО'ЛКА ж., тое, што нёдасаль. Недасолка на стале, перасолка ў галаве (Дзям'янкі, Добр.). НЕДАСТО'Й аг. чалавек (назойлівы). Ну i неда;стби. Бот дапячэ ды дапячэ, без нажа зарэжа (Аравічы, Хойн.). НЕДАСТО'ЙНЫ прым. непаседлівы. Як ведер носішся. Сядзь паседзі, недастбины (Аравічы, Хойн.). НЕДАТО'ПАК м. а бута к (зношаны). Недатопкі якіясь надзела ды ходзіць (Нісімкавічьд Чач.). НЕДАХО'Д м. брак, дэфект (пры снаванні кроснаў). На гэты раз пры снаванні нямашака недахода (Івакі, Добр.). НЕДАЦЁПА аг., тое, што невёдало. Большага недацёпы свет не бачыў (Церахоўка, Добр.). Параўн. недалуга, недарока, нявёдало, нёўра, няўмёка. -НЕДЬІХО'Д м., тое, што недаход. Недыход — гэта памылка, якую можа зрабіць ткачыха (Піркі, Браг.). НЕ'ЕДЗЬ ж., толькі адз. гол ад. У ванну людзі тут мерлі ад нёедзі, як мухі (Салаўёў, Б.-Каш.). НЕ'ЖЫК м. апёк. Калі запарыш дзіця, адражаецца 'такі нёжык, красны, вельмі балючы, дзідя плача (Дуброва, Петр